تدوین مدل علی خودناتوان سازی بر اساس خودارزیابی منفی، عدم تحمل ابهام و اجتناب شناختی با نقش واسطه ای اهمال کاری تحصیلی

هدف این پژوهش، تدوین مدل علی خودناتوانسازی بر اساس خودارزیابی منفی، عدم تحمل ابهام و اجتناب شناختی با نقش واسطه ای اهمالکاری تحصیلی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعە اماری دانشجویان دانشگاه ازاد اسامی مراغه در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود. از جامعە مذکور تعداد ۲۴۸ نفر با روش نمونه برداری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامە خودناتوانسازی (میگلی و یوردان، ۲۰۰۱)، پرسشنامە خودارزیابی منفی (لیری، ۱۹۸۳)، مقیاس عدم تحمل ابهام (مکلین، ۱۹۹۳)، پرسشنامە اجتناب شناختی (سکستون و دوگاس، ۲۰۰۸) و پرسشنامە اهمالکاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، ۱۹۸۴) پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد عدم تحمل ابهام، خودارزیابی منفی، اجتناب شناختی به طور مستقیم و از طریق اهمالکاری تحصیلی بر خودناتوانسازی دانشجویان تاثیر می گذارند. این یافته ها نشان می دهد که جهت کاهش خودناتوانسازی علاوه بر متغیرهای خودارزیابی منفی، عدم تحمل ابهام و اجتناب شناختی باید به نقش اهمالکاری تحصیلی نیز توجه کرد.