مطالعه نقش تعدیل گری اندازه شرکت بر رابطه بین چسبندگی هزینه ها و سطوح محافظه کاری (بررسی تطبیقی مدلهای باسو، اقلام تعهدی غیر عملیاتی و ارزش بازار)

مطالعات اخیر نشان داده است، چنانچه هر دو پدیده محافظه کاری و چسبندگی هزینه توامان وجود داشته باشد، عدم لحاظ چسبندگی هزینه ها در تخمین سطح محافظه کاری, موجب برآورد بیشتر از واقع محافظه کاری خواهد شد. این مطالعه به بررسی رابطه بین سطح برآوردی محافظه کاری و رفتار نامتقارن هزینه ها با توجه به اندازه شرکت می پردازد. در این پژوهش با استفاده از تکنیک داده های ترکیبی و با بکار گیری سه مدل اقلام تعهدی غیر عملیاتی، مدل باسو و مدل ارزش بازار و با نمونه ای متشکل از ۱۱۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۹- ۱۳۹۰ به بررسی این هدف پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که چسبندگی هزینه ها در هر سه مدل با محافظه کاری مرتبط است. با این وجود شواهد بیانگر آن است که چسبندگی هزینه ها در مدل ارزش بازار و مدل تعدیل شده باسو با محافظه کاری ارتباط منفی داشته و باعث کاهش آن می گردد. نتایج همچنین نشان داد با ورود متغییر اندازه به مدل تحقیق، در هر سه مدل چسبندگی هزینه ها افزایش پیدا می کند که باعث کاهش سطح محافظه کاری شرکت ها می شود.