بررسی تاثیر سرمایه انسانی بر خودکارآمدی کارکنان با نقش میانجی مدیریت استعداد در شرکتهای سایپا در شیراز

خودکارآمدی جزء اصلی نظریه شناختی-اجتماعی است که به باور و یا قضاوت فرد در خصوص توانایی های خود در انجام وظایف ومسئولیت ها اشاره دارد. باور به خودکارآمدی بر بسیاری از جنبه های زندگی از جمله گزینش اهداف، تصمیم گیری، میزان تلاش،سطح استمرار، پایداری و رویارویی با مسائل چالش برانگیز تاثیر دارد خود کارآمدی، توان سازنده ای است که بدان وسیله، مهارت هایشناختی، اجتماعی، عاطفی و رفتاری انسان برای تحقق اهداف مختلف، به گونه ای اثربخش ساماندهی می شود. دراین مقاله هدفتعیین تاثیر سرمایه انسانی بر خودکارآمدی کارکنان با نقش میانجی مدیریت استعداد در شرکت های سایپا در شیراز می باشد بهاین منظور ۲۴۸ نفر به عنوان نمونه از شرکت سایپا انتخاب شده اند اما با توجه به ۲۴۸ فرد نمونه ۱۵ نفر پاسخگو نبودند. فرضیهها نشان داد که سرمایه انسانی بر خودکارآمدی کارکنان با نقش میانجی مدیریت استعداد در شرکت های سایپا در شیراز تاثیرمعناداری دارد.