اثرکاهش محتوای گلیکوژن عضله برMFO و Fatmax هنگام فعالیت ورزشی در مردان تمرین نکرده

چکیده هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر کاهش محتوای گلیکوژن عضله بر حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO) و شدت ورزشی که حداکثر اکسیداسیون چربی در آن اتفاق می افتد (Fatmax) در مردان تمرین نکرده بود. روش پژوهش: هشت مرد سالم تمرین نکرده (سن ۱±۲/۲۲ سال، شاخص توده بدنی ۵/۱±۹/۲۱ کیلوگرم بر متر مربع، چربی بدن ۱±۱/۱۵ درصد و اوج اکسیژن مصرفی ۴۱/۰±۸۲/۲ لیتر در دقیقه) در دو وهله جداگانه با فاصله حداقل یک هفته شرکت کردند. هر آزمودنی در حالت ناشتا (ساعت ۷:۰۰)، در دو نوبت جداگانه، در وضعیت طبیعی گلیکوژن عضله و تحت شرایط کاهش گلیکوژن عضله، به طور تصادفی آزمون فعالیت ورزشی فزاینده ای با مراحل ۳ دقیقه ای تا سرحد خستگی روی چرخ کارسنج اجرا کردند. در یکی از جلسات، آزمودنی ها بعدازظهر (۱۸:۰۰) روز قبل از اجرای آزمون فعالیت ورزشی برای اجرای فعالیت ورزشی به منظور کاهش محتوای گلیکوژن عضله به آزمایشگاه مراجعه کردند.کالری سنجی غیرمستقیم برای تعیین حجم اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن تولید شده در خلال فعالیت فزاینده استفاده شد. میزان اکسیداسیون مواد، MFO و Fatmax با کمک معادلات عنصرسنجی تعیین و محاسبه شد. از آزمون آماری t همبسته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: MFO در شرایط کاهش گلیکوژن عضله (۰۸/۰±۵۴/۰ گرم در دقیقه) به طور معنی داری نسبت به شرایط طبیعی گلیکوژن عضله (۰۴/۰±۳۶/۰ گرم در دقیقه) بالاتر بود (۰۱/۰≥P). همچنین بین Fatmax و در شرایط کاهش گلیکوژن عضله (۴۲/۳±۰۱/۶۵ درصد VO۲peak)و در شرایط طبیعی گلیکوژن عضله(۱۳/۳±۱۲/۴۶ درصد VO۲peak) تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰۱/۰≥P). نتیجه گیری: به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که کاهش گلیکوژن عضله قبل از فعالیت باعث افزایش MFO و جابه جایی MFO و Fatmax به شدت بالاتری از فعالیت می شود. این بدان معنی است که شروع در کاهش اکسیداسیون چربی در یک شدت بالاتری اتفاق می افتد و آزمودنی ها دیرتر به منابع کربوهیدرات وابسته می شوند. واژگان کلیدی: حداکثر اکسیداسیون چربی، شدت ورزشی، کاهش گلیکوژن عضله، آزمون فعالیت فزاینده