تقویت برشی تیرورق های دارای خوردگی موضعی مستطیلی

پدیده خوردگی از موارد مهم چالش برانگیز در عملکرد و سلامت سازه ها است. سازه ها در محیط های دریایی، صنعتی و شهری با عامل های مختلف خوردگی از جمله رطوبت و آلودگی مواجه می باشند که باعث کاهش مقاومت و کارآیی سازه می شود. در این پژوهش سعی بر تقویت برشی تیرورق های دارای خوردگی با استفاده از الگوهای مختلف سخت کننده بوده است. الگوی خوردگی در نظر گرفته شده از نوع موضعی مستطیلی شکل در بالا و پایین مقطع جان تیرورق میباشد. با اضافه شدن سخت کننده در موقعیت های افقی و عمودی، مدل ها تحلیل شده است. نتایج حاصل از تحلیل غیرخطی توسط نرم افزار آباکوس صورت گرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده مشاهده میشود که خوردگی در قسمت بالای جان تیرورق بحرانی تر از خوردگی در پایین آن است. مشخصات مختلف سخت کننده در افزایش مقاومت مانند فاصله سخت کننده ها، ضخامت، عرض و شکل آن بررسی گردید. از جمله نتایج می توان گفت که سخت کننده با سطح مقطع T و L شکل عملکرد بهتری نسبت به سخت کننده مستطیلی از خود بروز می دهد.