اثرات بیولوژیکی گونههای تریکودرمای ریزوسفر گوجهفرنگی و قارچ کش بیولوژیکی Trichomax-HV علیه بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی در شرایط آزمایشگاهی
محل انتشار: فصلنامه حفاظت گیاهان، دوره: 35، شماره: 3
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 255
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPP-35-3_002
تاریخ نمایه سازی: 14 دی 1400
چکیده مقاله:
پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی از مهم ترین و شایعترین بیماریهای گوجهفرنگی در مناطق زیر کشت این گیاه در سراسر جهان میباشد. کنترل بیولوژیک بیماریهای گیاهی با استفاده از میکروارگانیسمهای غیر بیماری زا توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب نموده است. از موفقترین و پرکاربردترین میکروارگانیسمهایی که باعث جلوگیری از خسارت قارچها در گیاهان میشوند، گونههای مختلف جنسTrichoderma میباشند. در این تحقیق اثر دو جدایه Trichoderma harzianum و Trichoderma virens و سم بیولوژیک Trichomax-HV علیه Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici عامل بیماری پژمردگی فوزاریومی گوجهفرنگی در آزمایشگاه و گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت آنتاگونیستی این جدایهها علیه این بیمارگر در آزمایشگاه به روش کشت متقابل مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور بررسی اثر این جدایههای آنتاگونیست در گلخانه، ابتدا مایه تلقیح قارچ بیمارگر به یک سوم تحتانی خاک گلدانها افزوده شد و به محض انتقال دادن گیاهچهها به گلدان، آنتاگونیستهای قارچی به گلدانها اضافه شد و پس از ۶۰ روز برهمکنش بین بیمارگر و آنتاگونیست، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسیهای آزمایشگاهی نشان داد که T. harzianum به میزان ۹.۴۸ درصد، Trichomax-HV به میزان ۶.۴۵ درصد و T. virens به میزان ۲۲.۳۶ درصد از رشد بیمارگر (در مقایسه با شاهد) جلوگیری کردند و باعث کلونیزه کردن پرگنههای بیمارگر شدند. عوامل آنتاگونیست در آزمایشهای گلخانهای موجب افزایش ارتفاع ساقه، وزن تر و خشک اندامهای هوایی و ریشه در غیاب بیمارگر شدند. فقط T. harzianum در برهمکنش با بیمارگر باعث افزایش ارتفاع ساقه، وزن تر و خشک اندامهای هوایی و ریشه نسبت به شاهد آلوده شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سجاد جلالی
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل. سیستان و بلوچستان. ایران
مصطفی درویش نیا
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
ناصر پنجه که
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل. سیستان و بلوچستان. ایران
سمیرا پاکباز
گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :