معیارهای طراحی سرپناه و مسکن موقت پس از زلزله

سالانه تعداد زیادی از افراد به دلیل حوادث طبیعی نظیر زلزله، سیل، طوفان، سونامی و غیره جان خود را از دست می دهند و تعداد بسیار زیادی نیز در اثر این حوادث بی خانمان می شوند. در ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی مرگبارترین حادثه زلزله است به طوریکه بیش از هفتاد درصد شهرهای ایران در معرض زلزله هستند. بدین ترتیب در کشوری مانند ایران برای مدیریت بحران پس از سانحه نیاز است تا پیش از وقوع آن برنامه ریزی شود. پس از وقوع بحران سه دورە زمانی در پی خواهیم داشت: دورە امداد و نجات، دورە سروسامان دادن، و در نهایت دورە بازسازی. در تمام این دوره ها افراد به نوعی از سرپناه و مسکن نیاز دارند تا بتوانند از لحاظ جسمی و روانی دوران بحران را با آرامش خیال بیشتری بگذرانند. در ایران تاکنون چادرهای متعددی به عنوان سرپناه اضطراری، طراحی و ساخته شده و در اختیار حادثه دیدگان قرارگرفته است؛ اما در اکثر این موارد، این چادرها با نیازهای کاربران مطابقت نداشته و همچنین، مقاومت لازم در برابر شرایط متغیر جوی ندارند . درواقع این افراد، با مشکلات فراوان ناگزیر به تحمل دوران سکونت در چادر هستند و جای خالی سرپناهی مناسب که پاسخگوی نیاز های سانحه دیدگان باشد و با توجه به اقلیم چهارفصل ایران انعطاف پذیر باشد حس می شود. ازین رو در این مقاله سعی شده است تا با بررسی نمونه های سرپناه و مسکن مختلف مشکلات و ویژگی های آنها استخراج شود تا به استناد آن ها به معیارهای مناسبی برای طراحی سرپناه و مسکن موقت پس از زلزله رسید.