بررسی تاثیر نوع الکترود و ترتیب لایه ها بر ساختار روکش فولاد زنگ نزن ۴۱۰

ایجاد روکش بر روی قطعات فلزی را میتوان یجاد یک لایه با خواص برتر بر روی یک لایه ضعیف تر به منظور تقویت خواص مکانیکی، فیزیکی و یا شیمیایی خاصی از لایه ضعیفتر تعریف نمود. یکی از روشهای متداول در صنایع، ایجاد روکش با استفاده از جوشکاری میباشد. در این روش بر روی قسمت یا کل سطح قطعه میتوان روکشی از آلیاژ مورد نیاز ایجاد نمود. به عنوان مثال برای جلوگیری از سایش یک قطعه میتوان سطح درگیر و تحت سایش این قطعه را با چند لایه جوشکاری و تقویت فلز جوش با عناصر آلیاژی خاص، تقویت نمود. در این مطالعه تاثیر نوع الکترود و ترتیب لایه ها بر سختی لایه نهایی روکش فولاد زنگ نزن مارتنزیتی ۴۱۰ بررسی شده است. بدین منظور از جوشکاری قوسی با گاز محافظ با الکترودهای ER۴۱۰ و ER۴۳۰ طی ۲۰ نمونه برای بررسی تاثیرپارمترها بر سختی لایه نهایی، استفاده شد؛ نتایج این پژوهش نشان داد روکشکاری فولاد ضد زنگ مارتنزیتی ۴۱۰ فارغ از پروسه تولید بسیار با دیاگرام شفلر هماهنگ است به طوری با استفاده از کرم و نیکل معادل لایه نهایی به راحتی می توان با استفاده از دیگرام شفلر ساختار را پیش بینی نمود.