بررسی پاسخ های مورفوفیزیولوژیک سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق آلمانی (Iris germanica L.) تلقیح شده با قارچ مایکوریزا به تنش شوری
محل انتشار: مجله فیزیولوژی محیطی گیاهی، دوره: 16، شماره: 62
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 462
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ECOP-16-62_002
تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1400
چکیده مقاله:
زنبق آلمانی (Iris germanica L.) یکی از با شکوهترین و محبوبترین گیاهان چندساله است که در فضایسبز کشت میشود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تحمل به شوری سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق آلمانی تلقیح شده با قارچ مایکوریزا صورت گرفت. تیمارها شامل چهار سطح شوری آب آبیاری (۱، ۴، ۸، ۱۲ دسیزیمنس بر متر)، سه سطح قارچ مایکوریزا (صفر، ۱۵ و ۲۵ گرم در کیلوگرم) و سه ژنوتیپ امیدبخش زنبق (OPRC۱۲۲، OPRC۱۲۵، OPRCS۵۴) بودند. آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال ۹۸-۱۳۹۷ در دانشگاه اردکان انجام شد. برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک اندازهگیری شد. استفاده از ۲۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC۱۲۲ ۷۷/۸۳ درصد و در ژنوتیپ OPRCS۵۴ ۳۸/۶۵ درصد طول ریشه را نسبت به شاهد افزایش داد. در ژنوتیپ OPRCS۵۴ در شوری ۸ دسیزیمنس برمتر استفاده از ۲۵ گرم قارچ مایکوریزا ۸۳/۵۲ درصد نسبت وزن تر اندام هوایی به ریشه را افزایش داد. استفاده از ۱۵ و ۲۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر در ژنوتیپ OPRC۱۲۲بهترتیب جذب فسفر را ۳۴۱ و ۴۸۰ درصد نسبت به شاهد افزایش داد. استفاده از ۱۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا در ژنوتیپ OPRC۱۲۵، ۳۲ درصد جذب سدیم را در شوری ۱۲ دسیزیمنس بر متر کاهش داد. در ژنوتیپ OPRCS۵۴ نیز در همین شوری کاربرد ۱۵ و ۲۵ گرم در کیلوگرم قارچ مایکوریزا بهترتیب ۵۱/۶۳ و ۲۴/۵۵ درصد جذب سدیم را نسبت به شاهد کاهش داد. بهطورکلی استفاده از قارچ مایکوریزا در هر سه ژنوتیپ در شوری ۸ دسیزیمنس برمتر موجب تقلیل اثر شوری و افزایش عملکرد گیاه شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا ضیایی
گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
مریم دهستانی اردکانی
گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران و عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی و صنعتی، اردکان، ایران.
مصطفی شیرمردی
گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان، اردکان، ایران و عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی و صنعتی، اردکان، ایران.
محمد حسین عظیمی
گروه ژنتیک و به نژادی، پژوهشکده گل و گیاهان زینتی، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، محلات، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :