بررسی فراسنجههای تجزیه پذیری شکمبهای، ناپدید شدن بعد شکمبهای و ارزش تغذیهای برگ، گل و غلاف برهان در نشخوارکنندگان
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های علوم دامی، دوره: 26، شماره: 4
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 228
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ANIMAL-26-4_001
تاریخ نمایه سازی: 23 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
زمینه مطالعاتی: گیاه برهان با داشتن برگهای فراوان، نیتروژن و کلسیم بالا میتواند بهعنوان مکمل خوراک دام مورد استفاده قرار گیرد. هدف: هدف از انجام این آزمایش، بررسی خصوصیات شیمیایی، فراسنجههای تجزیه شکمبهای و ناپدید شدن بعد شکمبهای برگ، گل و غلاف برهان در نشخوارکنندگان بود. روش کار: ترکیب شیمیایی این نمونهها با روشهای استاندارد و فراسنجه های تجزیهپذیری شکمبهای با تکنیک کیسههای نایلونی اندازهگیری شد. ناپدیدشدن شکمبهای و بعد شکمبهای پروتئینخام در جیرههای حاوی مقادیر مختلف برگ، غلاف و گل برهان (۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد) جایگزین شده با یونجه نیز تعیین شد. نتایج: میزان پروتئین برگها (۴/۲۲درصد)، گلها (۷۵/۲۲ درصد) و غلاف برهان ( ۷۳/۱۷ درصد) در مقایسه با پروتئین یونجه (۱۷ درصد) بالاتر بود. بخش سریعتجزیه، کندتجزیه و ثابت نرخ تجزیه مادهخشک برگ برهان ۳۳/۰ درصد، ۳۷/۰ درصد و ۰۵/۰ درصد در ساعت؛ گل برهان ۴۵/۰ درصد، ۴۴/۰ درصد و ۰۳/۰ درصد در ساعت و غلاف برهان ۳۷/۰ درصد، ۱۸/۰ درصد و ۱۰/۰ درصد در ساعت بود. بیشترین بخش سریعتجزیه پروتئین مربوط به گل برهان (۴۸/۸۰ درصد) و کمترین مقدار مربوط به یونجه (۱۷/۲۳ درصد) بود. بیشترین بخش کندتجزیه و ثابت نرخ تجزیه پروتئین مربوط به یونجه (به ترتیب ۱۳/۰ درصد و ۷۵/۵۸ درصد در ساعت) و کمترین بخش کند تجزیه مربوط به غلاف برهان ( ۵۴/۱۳درصد) بود. نتایج نشان داد جیرههای حاوی ۲۵ و ۱۰۰ درصد برگ (۲۰/۳۹ و ۱۸/۴۵ درصد) و غلاف (۸۱/۵۱ و ۳۸/۲۰درصد)و جیرههای حاوی ۷۵ و ۱۰۰ درصد گل برهان (۸۴/۵۲ و ۹۲/۲۷درصد)، بالاترین مقدار پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (RDP) و پروتئین عبوری (RUP) را نشان دادند که میزان پروتئین قابل تجزیه در این جیرهها در مقایسه با جیره شاهد (۴۹/۸ درصد) افزایش معنیداری داشت (۰۵/۰>P). نتیجهگیری نهایی: بنابراین برگ، گل و غلاف برهان به دلیل ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبهای و ناپدید شدن بعد شکمبهای مناسب، پتانسیل استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان را دارند، اما بهدلیل محدود بودن اطلاعات در این زمینه نیاز به مطالعه بیشتری میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زینب یوسفی
دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
طاهره محمدآبادی
دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
مرتضی چاجی
دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
محمد بوجارپور
دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :