مدل های صید- بازگیری در جمعیت های باز برای مطالعه احتمال بقاء ظاهری

مدل های صید- بازگیری یک روش معمول برای برآورد اندازه جمعیت و نرخ بقاء جانوران در محیط های طبیعی است، کهدر آنجا صید و یا شکار همه ی افراد یک جمعیت امکان پذیر نیست، و یا امکان مشاهده همه افراد جمعیت مانند آبزیانامکان پذیر نیست. اما در مطالعات علامت گذاری- بازگیری، روش جمع آوری داده ها و طرح نمونه برداری تحت تاثیر هزینهمطالعات محدود گردد. درحالی که دقت و درستی پارامترهای برآورد شده در مطالعات علامت گذاری- بازگیری با افزایشتعداد دفعات نمونه برداری و تعداد جانوران علامت گذاری شده افزایش می یابد، اما افزایش نمونه برداری با هزینه و زمانمطالعه چالش ایجاد می کند. در این مطالعه مدل کورمک- جولی- سیبر برای برآورد احتمال بقاء آبزیان در مطالعاتعلامت گذاری بازگیری مرور می گردد.