بررسی رابطه یادگیری مفهوم زمان و توانایی های دیداری فضایی با عملکرد شناختی دانش آموزان 8 تا 10 سال شهر اصفهان

هدف پژوهشی حاضر تعیین ارتباط یادگیری مفهوم زمان و توانایی های دیداری – فضایی با مهرات های شناختی است. عملکرد شناختی به درک و آگاهی از تفکرات و ایده ها اشاره دارد که جنبه های ادراک، تفکر، استدلال و به یاد آوردن را شامل می شود. این پژوهش جزء تحقیقات توصیفی (غیرآزمایشی) و به روش همبستگی انجام گرفته است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش آزمون ترسیم ساعت آزمون بندر گشتالت انتخاب شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی مدارس دولتی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1398-1397 است که تعداد130 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردید. تعداد5 مدرسه را به صورت تصادفی انتخاب شد که تعداد دانش آموزان 8 تا 10 سال این مدارس 210 نفر بود. یافته ها نشان داد که مفهوم یادگیری زمان با توانایی دیداری – فضایی و عملکرد شناختی دارای رابطه ای به میزان، 0/75 و -0/28 است و نیز توانایی دیداری – فضایی دارای رابطه ای برابر -0/35 درصد با عملکرد شناختی را به خود اختصاص داده بود. تحلیل رگرسیون در برآورد ضریب تعیین تعدیل شده مقدار 0/16 را ارائه داد. همچنین ضریب رگرسیون توانایی دیداری – فضایی را معنادار نشان داد0/0001 و ضریب رگرسیون مفهوم زمان معنادار نشد و این نشان دهنده نقش توانایی دیداری – فضایی بر عملکرد شناختی را نمایان ساخت. بنابراین مهارت های شناختی جزء مهمی در زندگی کودکان ایفا می کند که لازم است تا عوامل اثرگذار بر آن مدنظر قرار گیرد.