بررسی نحوه برنامه ریزی راهبردی - اجرایی فضای سبز شهری با رویکرد اکولوژی سیمای سرزمین

فضاهای سبز، اراضی کشاورزی و باغ ها در درون و حاشیه شهرها به ویژه در اثر افزایش قیمت زمین ، ناشی از گسترش شهرنشینی در معرض خطر نابودی و تغییر کاربری قرارگرفته اند و آلودگی های فزاینده شهری ناشی از عدم توجه به کیفیت اکولوژیکی کاربری هایی است که در بهبود وضعیت زیستی محلی و منطقه ای نقش به سزایی ایفا می کنند که هشداری برای متخصصان امر و سیاستگذاران توسعه شهری برای مواجهه با مشکلات باغ زدایی و فضای سبز در روند توسعه های شهری است . لذا یکی از دلایل آن عدم وجود استراتژی و راهبردهای مدیریتی اجرایی بر مبنای اصول علمی و کاربردی است و نیاز به تدوین آن از ملزومات طرح ها و سیاست های مدیریت شهری است . این پژوهش برمبنای اصول و مبانی اکولوژی سیمای سرزمین نسبت به تدوین روشی استراتژیک برای کاربست در برنامه ریزی ها و طرح های جامع فضای سبز شهری می پردازد. ، اکولوژی سیمای سرزمین با ارائه دو نوع متفاوت اطلاعات به طراحان و برنامه ریزان در مدیریت شهری کمک می کند: اولین نوع اطلاعات ساختار فیزیکی و زیستی را در مقیاس قابل فهم توصیف می کند. دومین نوع اطلاعات، مراحل و فرایندهای تغییرات را در فضا و زمان توصیف می کند،. بر اساس مرور منابع علمی چهار رویکرد استراتژیک حفاظتی ، تدافعی ، فرصت طلبانه و تهاجمی برای برنامه ریزی پهنه های مورد مطالعه پیشنهاد شده است . سپس با استفاده از روش تحلیل کارشناسی متریک های استخراج شده از تصاویر ماهواره ای توسط نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی نسبت به شناسایی تغییرات و وضع موجود هر پهنه یا منطقه پرداخته و یک یا چند استراتژی مورد نیاز آن شناسایی می شود. استراتژی احصاء شده هر پهنه می تواند به صورت داده های طبقه بندی شده و نقشه های مکاندار نمایش داده شود و در برنامه ریزی ها و طرح های جامع مورد بهره برداری قرار گیرد.