بررسی عوامل موثر بر گرفتگی رگ های کرونری درگیر در بیمارانی قلبی

مقدمه: بیماری های قلبی و عروقی به طور کلی مسئول مرگ و میر ۳۱ % مردم جهان می باشد. در این مطالعهمی خواهیم ارتباط بین اندکس های آزمایشگاهی و درمان های دارویی با تعداد رگ های درگیر در بیماران قلبیرا مورد بررسی قرار دهیم .مواد و روش ها: در این مطالعه ی کوهورت ، بیمارانی که به علت گرفتگی عروق کرونری به بیمارستان مراجعهکرده بودند ، با معیار ورود به مطالعه یک تا سه عدد گرفتگی رگ کرونر به تعداد ۲۰۰ بیمار در سال ۲۰۱۸ واردمطالعه ما شدند. بیومارکرهای بیماران قلبی و اندازه گیری سطح سرمی متغیر های آزمایشگاهی، سن، جنس،نمای توده بدنی، تعداد رگ های گرفتگی عروق کرونری، داروهای مصرفی و سابقه ی پزشکی بیماران ثبت شد.در ادامه بیماران بر اساس تعداد گرفتگی عروق کرونری به دو گروه که گروه اول فقط یک گرفتگی عروق کرونریداشته و دومین گروه با بیش از یک رگ ( ۲ یا سه رگ) گرفتگی عروق کرونری تفکیک شده و در انتها متغیر هایمورد مطالعه بین این دو گروه مورد بررسی قرار گرفت .یافته ها: از ۲۰۰ بیمار مورد مطالعه، ۹۶ ( ۴۸ %) نفر گرفتگییک رگ و ۱۰۴ ( ۵۲ %) نفر گرفتگی بیش از یک رگ ( ۲ یا ۳ رگ) داشتند. ۱۶۵ ( ۸۲.۹ %) فر جنسیت مرد و۳۴ ( ۱۷.۱ %) نفر جنسیت زن داشتند. در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که اختلاف معناداری از نظر میانگی نسنی و نمای توده بدنی بین دو گروه بیماران با یک رگ یا بیش از یک رگ گرفتگی وجود ندارد . ابتلای عروقکرونر در قسمت های پروگزیمال، میانی و دیستال در سطح ۹۵ % و قسمت ابتدای رگ در سطح ۹۰ % در دو گروهیکسان نبوده و از نظر آماری معنی دار بوده اند.نتیجه گیری: در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که در بینبیماران با درگیری یک رگ، میزان شیوع درگیری رگ سیرکومفلکس چپ به طور معناداری کمتر از بیماران بادرگیری چند رگ بود و میزان پذیرش مجدد بیماران با درگیری چند رگ به طور معناداری بالاتر از سایر بیمارانبود. همچنین کنترل میزان هموگلوبین خون ممکن است بتواند بر تعداد رگ های درگیر در بیماران قلبی موثرباشد