بررسی ارتباط سطح سرمی منیزیم با کاهش شنوایی حسی عصبی ناشی از سر و صدا

مقدمه : بخش حلزون گوش داخلی، اندام انتهایی صوتی می باشد و مسئول توزیع محرک است. کاهش شنوایی ناشی از سر و صداعمدتا بر اثر بیش بارگذاری مکانیکی سیستم تقویت کننده حلزونی سلول های مویی داخلی و خارجی روی می دهد.منیزیم یک عنصر معمول ضروری بدن برای تنظیم نفوذ پذیری غشای سلول و مصرف انرژی است. فرض شده است که سطوحپایین منیزیم بدن حساسیت NIHL را به وسیله افزایش مصرف انرژی سلول مویی حلزونی تحت شرایط برخورد شدید افزایش میدهد. با توجه به جامعه هدف گسترده موجود و اهمیت بررسی منیزیم خون بیماران مبتلا به کاهش شنوایی حسی عصبی ناشی از سر و صدا، در این تحقیق به بررسی و مقایسه سطح منیزیم در بیماران مبتلا به کاهش شنوایی حسی عصبی ناشی از سر و صدا و گروه شاهد پرداختیم.مواد و روش کار : مطالعه حاضر به صورت مورد شاهدی بر اساس شنوایی سنجی با توان خالص که شامل اصوات خالص با شدت های مختلف و در فرکانس های ۲۵۰ ، ۵۰۰ ، ۱۰۰۰ ، ۲۰۰۰ ، ۴۰۰۰ و ۸۰۰۰ هرتز می باشد و در صورتی که هر دو آسدتانه یهدایتی و استخوانی شنوایی بالای ۲۰ دسی بل و دو نمودار بر هم منطبق باشند فرد دچار کاهش شنوایی حسی عصبی است و نیز اگر در فرکانس ۴۰۰۰ ادیومتری (کاهش شنوایی بیشتر در این ناحیه است) یک فرورفتگی یا notch در نمودار ادیدوگرام مشاهده شود فرد دچار کاهش شنوایی حسی عصبی ناشی از صدا می باشد. بر اساس طبقه بندی موجود در کتاب اتولارنگولوژی کامینگز ۲۰۱۵ ، آستانه ی شنوایی ۲۰ تا ۴۰ دسی بل کاهش شنوایی خفیف، ۴۱ تا ۵۵ کاهش شنوایی متوسط ، ۵۶ تا ۷۰ نسبتا شددید، ۷۱تا ۹۰ شدید، بالای ۹۰ کاهش شنوایی عمیق در نظر گرفته شد. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۰ میانگین سطح سرمیمنیزیم بین دو گروه مورد مطالعه تجزیه و تحلیل آماری داده شد.نتیجه گیری: نتایج م العه ما حاکی از آن بود که تفاوت معناداری بین سطح منیزیم بین دو گروه مورد مطالعه وجدود دارد ولیاین تفاوت با شدت کاهش شنوایی در نتایج مطالعه ما مشاهده نگردید. که نیاز به مطالعات دقیق تر در این زمینه وجود دارد.