تاثیر تزریق درون تخم مرغی ال-کارنیتین و بتائین بر قابلیت جوجه درآوری، غلظت متابولیت های خون، ویژگی های لاشه و بیان برخی از ژن های مرتبط با رشد و نمو در جوجه های گوشتی یک روزه
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 174
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RAP-15-43_009
تاریخ نمایه سازی: 17 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: تغذیه مواد مغذی به داخل تخم مرغ می تواند محدودیت مواد مغذی موجود در تخم مرغ را کاهش دهد و به بهبود کیفیت رشد جنین و جوجه کمک نماید. بنابراین جهت دستیابی به حداکثر عملکرد پس از تفریخ، بایستی توجه زیادی بر رشد و نمو جنین صورت گیرد. همچنین، تامین مواد مغذی برای جنین (تغذیه جنینی) در اواخر دوره جنینی و اوایل زندگی جوجه میتواند بهمنظور برطرف کردن محدودیت های رشد و نمو مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از برخی مواد مغذی طی دوره انکوباسیون می تواند باعث بهبود سوخت و ساز در جنین شده و اثرات مفیدی بر عملکرد بعد از تفریخ داشته باشد. ال-کارنیتین ترکیبی دوقطبی محلول در آب است و بهدلیل ظرفیت محدود جوجه های جوان برای سنتز
ال-کارنیتین، افزودن این ماده میتواند اثرات سودمندی برای جوجه داشته باشد. بتائین از مشتقات اسیدهای آمینه (تری متیل گلایسین) است و بهعنوان دهنده گروه متیل عمل
می کند. این تحقیق بهمنظور بررسی تاثیر تغذیه جنینی ال-کارنیتین و بتائین بر قابلیت جوجه درآوری، شاخص رشد و بیان برخی از ژن های مرتبط با رشد و نمو در جوجه های گوشتی یک روزه انجام شد.
مواد و روشها: برای انجام این تحقیق تعداد۶۳۰ عدد تخم مرغ نطفه دار نژاد راس سویه ۳۰۸ (سن مرغ های مادر ۳۴ هفته) در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار، ۵ تکرار و تعداد ۲۱ عدد تخم مرغ در هر تکرار استفاده شد. میانگین وزن تخم مرغ ها برابر ۱/۱۸± ۵۶/۶۴ بوده است. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون تزریق)، تزریق خشک (سوراخ کردن
تخم مرغ)، تزریق سرم فیزیولوژی (۱۰۰ میکرولیتر)، تزریق درون تخم مرغی ال-کارنیتین (۸ میلی گرم)، تزریق درون تخم مرغی بتائین (۲/۵ میلی گرم) و تزریق درون تخم مرغی
ال-کارنیتین و بتائین (۸ میلی گرم ال-کارنیتین و ۲/۵ میلی گرم بتائین) بودند. تزریق در روز ۱۴ دوره جوجه کشی درون کیسه آمنیوتیک انجام شد. ۱۰۰ میکرولیتر محلول تزریق بهوسیله سرنگ انسولین با زاویه ۴۵ درجه در یک سوم بالای تخم مرغ با عمق تزریق ۱۹ میلی متر تزریق گردید. دمای محلول تزریقی هنگام تزریق ۳۰ درجه سانتی گراد بود و در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد بهمدت ۱۵ دقیقه برای هر تیمار انجام شد. بعد از تزریق محل تزریق با استفاده از چسب مسدود شد. تخم مرغها در دستگاه جوجهکشی (با دمای ۳۷/۵ درجه
سانتی گراد و رطوبت ۶۱ درصد) قرار داده شدند. بعد از تفریخ، جوجه ها وزن کشی شدند. همچنین تخم مرغهای نابارور و تخم مرغهای با جنین مرده برای بررسی گامههای مرگ و میر جنینی به آزمایشگاه منتقل و شکسته شدند. جوجه ها پس از تفریخ، با ترازوی دیجیتال با دقت ۰/۰۱ گرم توزین شدند و وزن پس از تولد تعیین شد. سپس دو جوجه از هر تکرار برای بررسی خصوصیات لاشه (ران، سینه، جگر و کیسه زرده) انتخاب و کشتار شدند. خون گیری از سیاهرگ گردن برای اندازه گیری برخی از فراسنجه های خونی (کلسترول، تری گلیسرید و پروتئین کل) انجام شد. برای بررسی بیان نسبی ژن ها، نمونه بافت جگر و ماهیچه سینه از جوجه یک روزه جدا شد. بیان نسبی ژن ها به وسیله واکنش Real-Time PCR با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن ها اندازه گیری شد. داده های بهدست آمده از بیان ژن با روش لیواک واکاوی اولیه شد. جوجه های باقی مانده بهمدت هفت روز پرورش داده شدند و افزایش وزن، مصرف خوراک اندازه گیری و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. واکاوی داده ها با رویهGLM نرمافزارSAS انجام شد.
یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تزریق ۸ میلی گرم ال-کارنیتین باعث کاهش تلفات و افزایش جوجه درآوری گردید (۰/۰۵P<). تزریق ۲/۵ میلی گرم بتائین باعث افزایش مرگ و میر جنین در گامه پایانی و کاهش درصد جوجه درآوری گردید (۰/۰۵>p). تزریق ال-کارنیتین و بتائین بهتنهایی و با هم تاثیری بر وزن جوجه ها در هنگام تفریخ نداشت (p>۰/۰۵). تزریق ال-کارنیتین بههمراه بتائین باعث کاهش غلظت تری گلیسیرید و کلسترول سرم خون شد (۰/۰۵P<)، درحالیکه تاثیری بر غلظت پروتئین کل در سرم خون نداشت (p>۰/۰۵). تزریق ال-کارنیتین و بتائین به تنهایی و یا ترکیب ال-کارنیتین و بتائین باعث افزایش درصد سینه و ران در جوجه یکروزه گردید (۰/۰۵P<)، درحالیکه تزریق ال-کارنیتین و بتائین تاثیری بر وزن کیسه زرده و جگر نداشت (۰/۰۵). تزریق ال-کارنیتین و بتائین و ترکیب با هم تاثیری بر ویژگی های عملکردی جوجه ها در هفت روزگی نداشت (۰/۰۵). علاوه بر این، تزریق درون تخم مرغی ال-کارنیتین و بتائین بهتنهایی و ترکیب با هم باعث افزایش بیان نسبی ژن IGF-۱ در بافت جگر و ژنهای MyoD و MyF۵ در ماهیچه سینه شد (۰/۰۵P<).
نتیجهگیری کلی: نتایج پژوهش نشان داد که تزریق ال-کارنیتین با کاهش تنش اکسیداتیو ممکن است مرگ و میر جنین در مرحله جوجه درآوری را پایین آورده و در نتیجه نرخ
جوجه درآوری را بهبود میدهد. بهطور کلی، نتایج نشان داد که تزریق ال-کارنیتین و بتائین با افزایش بیان ژن IGF-۱، می تواند ترشح IGF-۱ را تحریک کرده و در نتیجه بیان برخی از
ژن های تنظیمی ماهیچه (MyoD, MyF۵) را افزایش داده و در پی آن تکثیر و بلوغ سلول های ماهواره ای را در مرحله جنینی بهبود دهد. بنابراین می توان ال-کارنیتین وبتائین را برای فعالسازی مسیر سیگنالی IGF-۱ جهت تحریک رشد ماهیچه و رشد جوجههای گوشتی استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
Betaine ، In ovo injection ، Insulin like growth factors ، L-carnitine ، Myogenic regulator factors ، ال-کارنیتین ، بتائین ، تزریق درون تخم مرغی ، فاکتور رشد شبه انسولینی ، فاکتورهای تنظیمی ماهیچه
نویسندگان
فرشته شکرانی
Urmia University
محسن دانشیار
Urmia University
زربخت انصاری
Sari University
سیدعلی میرقلنج
Urmia University
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :