مقاله ارزیابی و سنجش مولفه های برآمده از حق به شهر (نمونه موردی: شهر پیرانشهر)

با نگاهی اجمالی به وضعیت شهر پیرانشهر میتوان شیوه نظام سرمایهداری و سود طلبی شخصی و کاهش دخالت ارگان های دولتی را به راحتی مشاهده نمود به گونهای که در بیشتر موارد شهر به حال خود رها شده است و حق به شهر در بحبوحه سود طلبیهای شهروندان و ارگانها به فراموشی سپرده شده است. حق به شهر امروزه در تقابل چنین مسائل شهری آمده است و تلاش همه را در بازساخت شهری قابل زیست و پایدار میطلبد. در این راستا تحقیق حاضر با هدف ارزیابی حق به شهر در شهر پیرانشهر صورت گرفته است. شاخصهایی که برای ارزیابی این آزادی تغییر و بازساخت شهر در پژوهش حاضر بیان شدهاند، شمولیت اجتماعی، دسترسی فضایی، حکمروایی و سرزندگی شهری می باشند. این مولفهها و زیرشاخصهای آنها از دیدگاه مردم با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل یافتهها از آزمون T- test تک نمونهای استفاده شده است. در ادامه با استفاده آزمون میانگین محلات پانزده گانه شهر پیرانشهر از لحاظ تحقق حق به شهر رتبه بندی شدهاند. نتایج تحقیق نشان دهنده نارضایتی شهروندان در دو مولفه حکمروایی شهری و دسترسی فضایی میباشد ولی در شاخصهای شمولیت اجتماعی و سرزندگی شهری تا حدودی رضایت شهروندان را به همراه داشته است. در شاخص نهایی که ترکیب سازشی از ۴ مولفه اصلی و زیرشاخصهای آنها میباشد با عنایت به پایین بودن مقدار میانگین از حد متوسط و در سطح اطمینان ۹۵%، می توان چنین اظهار نمود که حق به شهر در شهر پیرانشهر مورد رضایت شهروندان نمیباشد. بررسی میانگین شاخصهای حق به شهر در هر یک از محلات شهر پیرانشهر نشان میدهد که محلات ۲، ۳ و ۴ بیشترین میزان رضایتمندی از حق به شهر را اظهار نموند و در مقابل محلات ۱۴، ۱۵ و ۷ شهر کمترین میزان رضایتمندی را داشتند.