رنگ و نقش مایه های پارچه های ایرانی در هفت قرن اول تمدن اسلامی

نساجی از مهم ترین هنر-صنعت های راهبردی در میان فعالیت های فرهنگی-اقتصادی اسلامی است. در طی دوران های مختلف ترکیب زیبای هنر و صنعت سبب بافت و تولید منسوجات با کاربردهای مختلفی بوده و با ورود دین اسلام، تغییر و تحول فراوانی در شاخصه های منسوجات ایرانی اعم از رنگ و نقش مشاهده می شود و بر همین اساس منسوجات هفت قرن اول قمری از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. منسوجات ایرانی این دوران، تحت تاثیر مذاهب، عقاید و شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی از خصوصیات و شاخصه هایی بهره مند شده اند که آنها را منحصر به فرد کرده است. بر همین اساس استخراج و بررسی این شاخصه ها در حوزه های رنگ و نقش می تواند ظرفیت بالایی را برای شناخت بهتر و عمیق تر از منسوجات ایرانی- اسلامی برای توسعه صنعت پوشاک و نساجی کشور فراهم آورد. بدین منظور این تحقیق که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است به بررسی و تحلیل رنگ و نقشمایه های پارچه های ایرانی از زمان ورود اسلام تا آخر قرن هفتم هجری قمری پرداخته تا مبانی نظری لازم از منظر عقاید اسلامی جهت طراحی و تولید منسوجات نوین ایرانی را فراهم نماید.