Ergonomic Evaluation of the Risk of Suffering from Musculoskeletal Disorders in Nurses with Quick Exposure Check (QEC) and the Effect of ۸-week selected Corrective Exercises and Ergonomic Occupational Intervention on their Exposure Rate

زمینه و هدف: در نگرش ارگونومیک جهت کاهش اختلالات عضلانی- اسکلتی در محیط کار می­بایست تمام مواردی که در وقوع آسیب­ها نقش دارند، مورد ارزیابی قرار گیرند. این نگرش می­تواند زمینه­ساز دستیابی به راه­حل بهینه جهت حذف یا کاهش شیوع اختلالات عضلانی-اسکلتی در محیط کار شود. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی ارگونومیک خطر ابتلا به اختلالات عضلانی- اسکلتی پرستاران به روش QEC و بررسی تاثیر ۸ هفته حرکات اصلاحی منتخب و مداخلات ارگونومی شغلی بر میزان مواجهه آن ها  بود.  مواد و روش ها: بدین­منظور از پرسشنامه نوردیک و روش ارزیابی سریع مواجهه (QEC) در ۶ وظیفه کاری پرستاران استفاده شد.  نتایج: ۷/۸۵% از پرستاران، کار در محیط شغلی را عامل اصلی ایجاد اختلالات عضلانی- اسکلتی گزارش کردند و ۸۹% از وظایف مورد مطالعه پرستاران در سطح بالا یا خیلی بالای ریسک قرار داشتند. همچنین تفاوت معنی­داری در تکنیک­های مختلف مشاهده شد (P<۰.۰۵)، به طوری که جا­به­جا کردن بیمار (۷/۸۷%) بیشترین امتیاز ریسک را به خود اختصاص داد و پس از آن دارو دادن (۲/۶۶%)، رگ­گیری (۱/۶۵%)، پانسمان کردن (۵/۶۴%)، شرکت در ویزیت بیماران (۹/۵۹%) و گزارش­نویسی (۱/۵۱%) در مراتب بعدی ریسک قرار گرفتند. پس از ۸ هفته تمرینات اصلاحی و مداخلات ارگونومی در میزان خطر ابتلا به اختلالات عضلانی– اسکلتی کاهش معنی­داری مشاهده شد (P<۰.۰۵).  نتیجه گیری: بالا بودن سطح ریسک خطر، نشانه آسیب­زا بودن شرایط و محیط کار در بیمارستان بود که اصلاح تکنیک جا­به­جا کردن بیماران و بهبود شرایط بلند کردن بیماران و اصلاح سایر تکنیک­های مراقبتی و همچنین حرکات اصلاحی منتخب موجب کاهش سطح ریسک خطر شد.