بررسی ساختار روایت در داستان ضحاک بر اساس نظریه ژنت

«روایت شناسی» دانشی جدید و نتیجه انقلاب ساختارگرایی در عرصه داستان است. در تحلیل ساختارگرایانه «روایت»، سازوکارهای درونی متن ادبی بررسی می گردند تا واحدهای ساختاری بنیادین کشف شوند. هدف آن کشف الگویی کلی برای روایت است. «ژرار ژنت» از نظریه پردازان حوزه روایت شناسی، یکی از مهم ترین مباحث این نظریه را بیان و گستره قصه را در سه سطح داستان، روایت و روایت گری بررسی کرد. ژنت برای توصیف و تحلیل ساختارهای متون ادبی پنج مبحث را مهم می دانست نظم، تداوم، بسامد، وجه و لحن. در این مقاله یکی از روایت های اساطیری شاهنامه، ضحاک ماردوش، بر اساس نظریه فوق بررسی شده است. حاصل آنکه در این داستان سطوح نظریه روایت شناسی ژنت در بخش هایی از داستان وجود دارد و در مواردی نیز عناصر با قدری تفاوت روایت داستان را تا پایان ادامه می دهد.