ارائه مدل ارزیابی عملکرد پارکهای علم و فناوری

در نیمه دوم قرن بیستم با ایجاد شکاف بین صنعت و بخش آموزش و پژوهش در کشورهای مختلف حتی در پیشرفته ترین کشورها، دولتها در جهت ترمیم این شکاف دست به اقدامات مختلفی زدند . یکی از این الگوها، استفاده از سازمان های واسطه در چرخه تحقیقات از دانشگاه تا صنعت است . پارکهای علم و فناوری بعنوان یکی از نهادهای اجتماعی مؤثر در امر توسعه فناوری و به تبع آن، توسعه اقتصاد دانش محور و اشتغال زایی تخصصی، مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان واقع شده است . این سازمانها محیطهایی مناسب برای استقرار و حضور حرفه ای شرکتهای فناوری کوچک و متوسط، واحدهای تحقیق و توسعه صنایع و مراکز تحقیقاتی هستند که در تعامل سازنده با یکدیگر و با دانشگاهها و صنایع به ایجاد فناوری و تجاری سازی فناوری ها مشغول اند . شایسته آن است که برای نیل به اهداف مذکور با کنترل و ارزیابی صحیح و استفاده از بازخورهای بدست آمده سعی نمود صحت عملکرد یک پارک فناوری را پایش نمود . علیرغم اینکه سالهای زیادی از پیدایش پارکهای علم و فناوری می گذرد؛ هنوز هیچ روش استانداردی برای ارزیابی موفقیت یا شکست یک پارک فناوری وجود ندارد . در مقاله حاضر مدلی ارائه می گردد که با سنجش یکسری شاخص، عملکرد یک پارک را در مقایسه با دیگر پارکهای مورد نظر بررسی نموده و ضعف و قوت نسبی آن پارک را در بخشهای جداگانه و بصورت کمی مورد ارزیابی قرار می دهد .