تبیین نقش واسط های خودشفقتی در رابطه ی بین ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی با انعطاف پذیری شناختی در نوجوان

نوجوانی دوره ای است که امکان مواجهه با مشکلاتی از قبیل شناختی و روانشناختی برای فرد وجود دارد. عوامل مختلفی وجود دارند که امکان رویارویی با این مشکلات را به نوجوان می دهد. هدف مطالعه حاضر تحلیل مسیر اثر انعطاف پذیری شناختی بر ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی با بررسی نقش میانجی خودشفقتی در میان نوجوانان بود. روش این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود که به روش مدل یابی تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره ی اول متوسطه شهرستان ملایر در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بود. تعداد ۴۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های نیازهای بنیادین روانشناختی دسی و رایان ( ۲۰۰۰ )، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندرال ( ۲۰۱۰ ) و خودشفقتی نف ( ۲۰۰۳ ) پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی با نرم افزار Spss-۲۴ و برای آماره های استنباطی از نرم افزار Amos-۲۴ استفاده شد. نتایج نشان داد که انعطاف پذیری شناختی ( p<۰/۰۵ ؛ β=۰/۱۲ ) اثر مثبت مستقیمی بر خودشفقتی دارد. انعطاف پذیری شناختی ( p<۰/۰۵ ؛ β=-۰/۰۲ ) اثر منفی مستقیمی بر ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی دارد. خودشفقتی ( p<۰/۰۵ ؛ β=۰/۲۹ ) اثر مثبت مستقمی بر ارضای نیازهای بنیادین روانشناختی دارد. نتایج اثرات غیرمستقیم نیز نشان داد که خودشفقتی، میانجی روابط انعطاف پذیری شناختی با ارضای نیازهای بنیادین شناختی می باشد ( p<۰/۰۵ ).