تعیین حداکثر و حداقل غلظت مجاز سولفات روی در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با تاکید بر آسیب شناسی بافتی

هدف از مطالعه حاضر تعیین حداکثر و حداقل غلظت مجاز سولفات­ روی در ماهی قزل ­آلای رنگین ­کمان با تاکید بر آسیب ­شناسی بافتی در مدت ۹۶ ساعت (زمستان ۱۳۹۹) در آزمایشگاه آبزی­ پروری دانشگاه گنبدکاووس اجرا شد. از نمک­ سولفات ­روی جهت سمیت روی در آزمایشات استفاده شد. ماهی قزل­ آلای رنگین­ کمان با سایز ۱/۳۱±۶/۱۸ گرم انتخاب شدند. غلظت­ کشنده سولفات ­روی برای ماهی قزل­ آلای رنگین­ کمان در مدت ۹۶ ساعت برابر ۲۱ میلی­ گرم در لیتر به دست آمد. بر اساس شیب خط رگرسیون و منحنی درصد تلفات ماهی در غلظت­ های مختلف مورد استفاده برای ماهی قزل­ آلای رنگین­ کمان غلظت نیمه کشنده برابر ۱۱/۵۴ میلی­ گرم در لیتر به دست آمد. به هرحال نتایج حاصل از سمیت حاد سولفات­ روی نشان داد، نرخ مرگ و میر به­ طور مستقیم وابسته به غلظت­ های استفاده شده از سولفات روی، در حالی که در گروه شاهد مرگ و میری مشاهده نشد. در گروه شاهد تغییرات رفتاری خاصی در طول آزمایشات دیده نشد. نتایج حاضر نشان داد، عمومی ­ترین ضایعات رخ داده شده در آبشش ماهیانی که در معرض غلظت کشنده روی قرار داشتند شامل هایپرپلازی، خون ریزی، پرخونی، ادم و اتساع لاملاهای ثانویه بود. به طورکلی نتایج چنین آزمایشاتی جهت ارزیابی ریسک اکولوژیک بسیار مفید است.