بررسی جایگاه برنامه ریزان شهری در توسعه پایدار با توجه به تکنولوژی امروزی

برنامه ریزی شهری قرن بیستم در حالی پایان می یابد که نه تنها این برنامه ریزی مثبت ارزیابی نمی گردد، بلکه چهره ای نازیبادر برابر محیط زیست شهری عرضه نموده و با فرهنگ فن گرایی ساختارهای زیستی و اجتماعی را نشانه رفته است، که پیامدی جزناپایداری و عدم تعادل در زیرساخت های طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی نداشته است. درجهان رقابتی امروز، بی تردید یکی ازابزارهای مهم در ایجاد، تحول و بقای یک نظام و رسیدن به اهداف و رسالت های موردنظر، برنامه ها و رویکردهای نوین آموزشاست. هدف از این تحقیق، بررسی نقش برنامه ریزی راهبردی در تحقق توسعه پایدار و در راستای پاسخگویی به نقش و جایگاه برنامهریزان در ایران با عنایت به نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای موجود است.