نیمرخ ناهنجاریهای بدنی (استخوانی) ورزشکاران پرورش اندام

چکیده مقدمه و هدف: ناهنجاریهای وضعیتی معمولا به دلیل استفاده غیر استاندارد از بدن حاصل می شود که متاسفانه نه تنها باعث بد شکلی بدن بلکه عوارض بسیاری نیز به دنبال دارد. هدف از این تحقیق بررسی نوع و میزان ناهنجاری های بدنی در ورزشکاران رشته پرورش اندام بود. مواد و روش ها:  ناهنجاریهای وضعیتی تعداد ۱۱۸ نفر از ورزشکاران رشته پرورش اندام به وسیله صفحه شطرنجی و درج در فورم ارزیابی مورد بررسی قرار گرفت . از  مجذورخی  برای آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج: در کل تعداد ۸۷۴ ناهنجاری وضعیتی در ۱۱۸ بدنساز مورد مطالعه مشاهده شد. بطور میانگین هر ورزشکار حدود ۵/۷ ناهنجاری داشت. در خصوص نوع ناهنجاری، چرخش داخلی شانه شایعترین نوع ناهنجاری بود (۴/۱۰%) و بعد از آن لوردوز کمری (۶۱/۹%)، تیلت قدامی لگن (۶۵/۸ %) ، شانه افتاده (۲۳/۸ %)، کایفوز (۷۸/۷%) متداولترین ناهنجاریها بودند. اختلاف معناداری بین میزان ناهنجاری های تنه و سر با اندام فوقانی (۰۱/۰>P ) و اندام تحتانی (۰۵/۰> P) مشاهده شد، اما بین میزان ناهنجاری های اندام تحتانی و فوقانی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰> P). بحث و نتیجه گیری: درمجموع می توان نتیجه گیری کرد که میزان ناهنجاری ها در ورزشکاران  رشته پرورش اندام بالا می باشد که بایست در مطالعاتی آتی دلایل بروز این ناهنجاریها بررسی شود و این زنگ خطری برای ورزشکاران این رشته محسوب می شود، لذا  مربیان باید تمهیداتی بیندیشند که میزان این ناهنجاریها را کاهش دهند.   کلید واژه های فارسی: ناهنجاری وضعیتی، ورزشکاران پرورش اندام،