کلونینگ، بیان و خالص سازی زیرواحد های α، βa و βb پروتئین اینهیبین انسانی در اشرشیاکلی

زمینه و هدف: اینهیبین، یک هورمون گلیکوپروتئینی است که به طور معمول در گردش خون وجود دارد، اما در برخی بیماری ها میزان آن افزایش می یابد و اندازه گیری آن به روش سرولوژی با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال علیه آن نیز می تواند به تشخیص برخی بیماری های ژنتیکی کمک کند. این مطالعه با هدف کلونینگ، بیان و خالص سازی زیرواحد های α، βa و βb پروتئین اینهیبین انسانی در اشرشیاکلی انجام شد. روش بررسی: برای ژن هرکدام از زیرواحد های اینهیبین، یک جفت پرایمر طراحی گردید، سپس توالی ژنی هریک از زیرواحد های اینهیبین به روش  PCR(واکنش زنجیره ای پلیمراز) از  DNA (دزوکسی ریبونوکلئوتید اسید) ژنومی انسان به دست آمد و پس از هضم آنزیمی در وکتور pET۲۲b کلون شد. وکتور نوترکیب مربوط به هریک از زیرواحد ها، به میزبان اشرشیاکلی (سویه BL۲۱) انتقال یافت. سلول های ترانسفورم شده در محیط کشت LB حاوی آمپی سیلین کشت داده شدند، سپس کلنی های مثبت جهت تولید انبوه پروتئین نوترکیب جداسازی گردید. پس از کشت انبوه و القای سویه های ترانسفورم شده با IPTG (ایزوپروپیل بتا دی تیو گالاکتوپیرانوزید)، پروتئین نوترکیب تولید شده به کمک روش کروماتوگرافی میل ترکیبی ستون نیکل جداسازی شد. یافته ها: ژن زیرواحد های هورمون اینهیبین به درستی در وکتور pET۲۲b کلون و بیان آن در اشرشیاکلی، به طور قابل ملاحظه ای بالا بود. نتایج حاصل از بیان هورمون اینهیبین نشان داد درصورت عدم انجام بهینه سازی کدونی، بیان اینهیبین در میزبان پروکاریوت به طور قابل توجهی بالا می رود. زیرواحدهای پروتئینی α، βa و βb هورمون اینهیبین به ترتیب با اوزان مولکولی ۷/۱۳، ۱۲ و ۱۲ کیلودالتون خالص سازی شدند. نتیجه گیری: زیرواحدهای پروتئینی هورمون اینهیبین به دلیل اندازه کوچک و توالی کوتاه ژن، همچنین تغییرات بعد از ترجمه ای اندک، در میزبان پروکاریوتی قابل بیان هستند.