مقایسه عملکرد شناختی سالمندان تک زبانه و دو زبانه

چکیده مقدمه: اختلالات شناختی یکی از مشکلات رایج دوران سالمندی است،  از این روی پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر چند زبانگی بر عملکرد شناختی سالمندان انجام گرفته است. روش کار:  پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمانی گذشته­نگر و به لحاظ شیوه­ی گردآوری داده­ها به طرح­ علی_مقایسه­ای تعلق دارد که  به شیوه­ی میدانی جمع آوری گردید. جامعه آماری را  کلیه سالمندان (تک زبانه و دو زبانه) ساکن در خانه­های سالمندان تشکیل می­دادند که از بین آن­ها نمونه­ای شامل ۶۰ نفر سالمند در نظر گرفته شد. ابزارهای اندازه گیری پژوهش نیز پرسشنامه وضعیت روان شناختی آزمون MMSE و پرسشنامه آزمون فراخنای حافظه فعال (WM) با تست اعداد معکوس (DBT)  بودند که بین افراد توزیع گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها در این پژوهش با توجه به سوالات و فرضیه­ها از آ ماره­های آمار توصیفی نظیر میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد حداقل و حداکثر استفاده شده است. در سطح استنباطی از آزمون تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شده است. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده­ها نشان داد که بین عملکرد شناختی و مولفه­های آن در گروه­های مورد مقایسه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین یافته­ها نشان داد که بین فراخنای حافظه در دو گروه­ها تفاوت معناداری وجود دارد. به طور کلی میانگین عملکرد شناختی افراد دو زبانه از گروه افراد تک زبانه بیشتر بود. نتیجه گیری:. مطابق یافته های پژوهش، فعالیت های ذهنی از جمله یادگیری زبان دوم تاثیر مثبتی بر عملکرد شناختی دارد و می­تواند باعث کاهش بیماری آلزایمر در افراد دو زبانه یا چند زبانه شود چراکه یادگیری زبان، منجر به رشد مهارت­های زبانی می­شود که نتیجه آن افزایش اطلاعات عمومی و عملکرد مغزی است و دو زبانگی منجر به ارتباط معنایی قوی تری با محیط پیرامون می شود. مواجهه با دو زبان به مقایسه ویژگی های نحوی و گرامری متفاوتی خواهد شد که به درک بیشتری از محیط می انجامد. گسترش زبان آموزی در سالهای جوانی و کودکی و استفاده مکرر از آن در کشور می­تواند برنامه مقابله ای خوبی جهت پیشگری از الزایمر در جمعیت سالمندی باشد کلید واژه ها: چند زبانگی، عملکرد شناختی، سالمندان،تک زبانه، دو زبانه، فرآیندهای ذهنی.