رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و انگیزش پیشرفت با عملکرد تحصیلی دانشآموزان دوره متوسطه ناحیه یک شهر ساری

چکیده    هدف پژوهش حاضرمطالعه بررسی رابطه بین راهبرد های خودتنظیمی در یادگیری و انگیزه پیشرفت با عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. به همین منظور، تعداد ۳۲۴ نفر از دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه ناحیه ۱ شهرساری با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. از این تعداد، ۱۵۱پسر و ۱۷۳ دختر بودند. ابزار مورد پژوهش جهت سنجش خودتنظیمی دانش آموزان، پرسشنامه خودتنظیمی (MSLQ) زیمرمن و مارتینز پونز، جهت سنجش انگیزش پیشرفت، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس و از معدل سال گذشته به عنوان عملکرد تحصیلی استفاده شد. سپس به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضرایب همبستگی و آزمون های تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA)، و برای مقایسه گروه ها از تی مستقل و رگرسیون چندمتغیری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد، بین راهبردهای خودتنظیمی در یادگیری دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد و بین راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد و بین راهبردهای یادگیری خود تنظیم و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد، اما بین جنسیت و انگیزش پیشرفت دانش آموزان تفاوت معنادار وجود ندارد. اما بین جنسیت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تفاوت معنادار وجود دارد. به علاوه، از بین خرده مقیاس های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی فقط راهبردهای مدیریت منابع می تواند پیش بینی مناسبی از انگیزه پیشرفت در دانش آموزان به عمل آورد.