تدوین مدل مفهومی پایداری مبتنی بر ارزش آفرینی در صنعت مد و لباس

ما بخشی از جهان طبیعی هستیم و در یک مسیر مشترک با اقدامات متقابل خود، در حالی­که ما بر طبیعت اثر می­گذاریم طبیعت نیز ما را تحت تاثیر قرار می­دهد. فرم دادن به این ارتباط و اقدامات متقابل، بخش کلیدی طراحی مد سازگار با طبیعت(پایدار) است. محصولات پوشیدنیبه عنوان زیر مجموعه­ای از محصولات مصرفی با طول عمر کوتاه نقش زیادی در نوع این ارتباط و تاثیرات ما بر طبیعت برعهده دارند. می­توان با ملاحظلات و راهکارهایی تمامی فعالیت­های فرآیند طراحی و تولید، مصرف و پس از مصرف را به نحوی مدیریت کرد که حداقل اثرات نامطلوب را بر محیط­زیست و در نتیجه انسان و اقتصادش گذاشت.مقاله حاضر می­کوشد از زاویه دید جدیدی(ارزش آفرینی) به راهکارهایی برای رسیدن به توسعه پایدار-با تاکید بر مرحله طراحی و استفاده- در صنعت مد و لباس بپردازد. به جرات می­توان گفت که در چرخه توسعه پایدار، طراحی کمترین سهم را دارد در حالی­که که تمام معضلاتی که ممکن است در اثر تولید یک محصول برای محیط زیست بوجود آید، بصورت مستقیم یا غیر مستقیم به تصمیمات طراحی مربوط می­شود. نتایج این تحقیق نشان می­دهد بهترین شیوه برای حفظ طبیعت، الهام از خود طبیعت و تقلید از سیستم­ها و مدل­های حاکم بر آن است. این مدل بر استفاده از منابع تمام نشدنی، تعداد اجزای کمتر، چرخه­های بسته، ملاحظات زیبایی شناسانه، ایجاد وابستگی به محصول و بازگشت به طبیعت سخن می گوید.