قتل در فراش در حقوق کیفری ایران و مصر

قانونگذاردر ماده ۶۳۰ تعزیرات و در تبصره ث ماده ۳۰۲ قانون جدید برای اقدام خودسرانه و بدون اجازه دادگاه و نیز اقدام براساس اعتقاد ات اشتباه مجازات تعزیری قرار داده است،اما از آنجا که در بسیاری از موارد مرتکبین قتل های ناموسی به استناد این احکام خود را محقق در ارتکاب به این جنایت میدانند به نظر میرسد که باید از عمومیت حکم فوق کاسته شود و بر میزان مجازات اقدام خودسرانه در این موارد افزوده شود. اما در قوانین عربی از جمله مصر این جرایم را ناموسی در نظر می گیرند. دو بخش از قوانین مصر که مورد توجه قرار می گیرند عبارتند از: ماده ۲۳۷ که مجازات مردی را که زن زناکار خود را در صورت ارتکاب زنا به قتل می رساند کاهش می دهد و ماده ۱۷ که دادگاه ها را در جرایم این اختیار را می دهد تا هر زمان که صلاح بدانند ارفاق کنند. آنها معتقدند ماده ۲۳۷ قانون جزا مصر کاهش مجازات را به شوهران محدود می کند و سایر اقوام مرد پدری را مستثنی می کند. این مقاله به روش کتابخانه ای و به صورت تحلیلی- توصیفی به بررسی ابعاد این جرم در قوانین کیفری ایران و مصر و نقد و بررسی و راهکارهایی برای اصلاح این ماده قانونی میپردازید.