Batić Mirković
Batić Mirković, knez bosanski, bio je istaknuti bosanski plemić i velikaš iz 15. stoljeća.
Njegov otac bio je veliki knez bosanski Mirko Radojević, supruga Vukava. Batić je bio knez bosanski. Kneza Batića Mirkovića može se pratiti na tri mjesta u diplomatskom materijalu, na poveljama kao svjedoka u periodu 1405–1420. U junu 1405. godine u Bijelim Selištima u Trstivnici bosanski kralj Tvrtko II Tvrtković izdao je Dubrovčanima povelju kojom potvrđuje bosansko ustupanje Slanskog primorja, a među svjedocima toga čina (sa izabranom vlastelom i velmožama rusaga bosanskog) je i knez Batić Mirković.[1] To bi moglo značiti da njegovog oca više nema te da je on zauzeo njegovo mjesto. Njegovo sljedeće spominjanje je iz početka marta 1419. Tada bosanski kralj Stjepan Ostojić u Zvečaju potvrđuje Dubrovčanima povelje svojih prethodnika. Među svjedocima je i knez Batić Mirković.[2] Posljednji spomen u diplomatskom materijalu je iz augusta 1420. Tvrtko II tada u Podvisokom potvrđuje Sandaljevu kupoprodaju Konavala Dubrovčanima, a među svjedocima je naveden i knez Batić Mirković.[3] Podaci iz povelja pokazuju da je Batić Mirković ugledna ličnost, vlastelin koji je u početku 15. vijeka bio među najvažnijom vlastelom srednjovjekovne Bosne.
Najvažnije informacije o Batiću Mirkoviću potiču sa njegovog nadgrobnog spomenika. Njegov stećak je očuvan u nekropoli selu Kopošići na području općine Ilijaš. Prema natpisu na njegovom stećku zna se da je njegova titula bila ustvari knez bosanski, te da je on službom bio vezan za utvrđeni grad Visoki. Natpis navodi da se u Visokom razbolio, a da ga je smrt zatekla “na Dubokome”. Prema natpisu, Batiću je stećak podigla njegova supruga Vukava. Stećak Batića Mirkovića smatra se jednim od ljepših među očuvanim stećcima.[4] Stećak i grobnica bili su predmet mnogobrojnih pljačkanja, devastiranja i pomjeranja. Arheološka istraživanja poduzeta 2015. potvrdila su da nije očuvan ni jedan dio skeleta koji bi bio od značaja za analizu.[5]
Mjesto stećka i grobnice kneza bosanskog Batića Mirkovića je u blizini utvrđenog grada Dubrovnika, koji se, kao i okolni posjedi u porječju Misoče, smatraju njegovom plemenitom baštinom.[6]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Ljubomir Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, Srpska kraljevska akademija, Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, prvo odeljenje, Spomenici na srpskom jeziku 19, Beograd - Sremski Karlovci 1929, 494.
- ^ Lj. Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, 556.
- ^ Lj. Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, 504.
- ^ Nekropola kneza Batića, arhivirano 4. 3. 2016 na Wayback Machine
- ^ "Stećci u Kopošićima otkrivaju istinu o bosanskom plemstvu". Radio Slobodna Evropa (jezik: srpskohrvatski). Pristupljeno 2. 3. 2022.
- ^ "Utvrđeni gradovi srednjovjekovne Bosne". Arhivirano s originala, 5. 3. 2016. Pristupljeno 4. 8. 2015.
Izvori i literatura
[uredi | uredi izvor]- Ljubomir Stojanović, Старе српске повеље и писма, I/1, Srpska kraljevska akademija, Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda, prvo odeljenje, Spomenici na srpskom jeziku 19, Beograd - Sremski Karlovci 1929.
- Nekropola kneza Batića Arhivirano 4. 3. 2016. na Wayback Machine
- Nadgorbni spomenik kneza Batića Arhivirano 4. 3. 2016. na Wayback Machine
- Posjeta nekropoli stećaka u Kopošićima
- Stećci u Kopošićima
- Utvrđeni gradovi srednjovjekovne Bosne, Arhivirano 5. 3. 2016. na Wayback Machine