save

Savet diwar sav-, pennrann ar verb sevel, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

save /ˈsɑː.ve/

1. Furm ar verb sevel e trede gour unan an amdremened en doare-disklêriañ.
   • E wad a skorne en e wazied, rak eur vouez a zave en e greiz : [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 54.)
   • Kreñvoc'h e save mouezh ar bugel bremañ ha dre e bedenn e lavare da Zoue : [...]. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)
   • Brumenn c'hlas ar mintin a save diouzh al liorzhoù, hag, etre div wrac'hell, e paras an heol. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)
   • An tour a save uhel e korn ar porzh, [...]. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 9.)
   • Dija, fuloret-dall da vezañ bet dihunet e-kreiz o c'housked, e save an daou aerouant. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 30.)

• galleg : (elle)/(il) montait ^(fr)  ; (se) levait ^(fr)