lavaran

Diwar lavar-, pennrann ar verb lavaret pe lavarout, hag an dibenn-ger -an.

Furm verb

lavaran /laˈvɑː.rãn/

1. Furm ar verb lavaret/lavarout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • — Ker guir ha m'her lavaran d'eoc'h, emez-han. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 304.)
   • — Ker guir eo ha m'her lavaran d'eoc'h, eme an trafiker amann. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 305.)
   • — Ne rez ket mad, va breur; eur wech en amzer ne lavaran ket e ve fall d'it mont da ober eun dro da aveli da benn; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 4.)
   • — « Chann Vitouz eo, a lavaran deoc'h. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 19.)

• lâran

• dislavaran

• ne lavaran ket
• pa lavaran

• galleg : (je) dis ^(fr)
• spagnoleg : (yo) digo ^(es)