mestr
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus al latin magister.
Anv-kadarn
| Unander | Liester | |
|---|---|---|
| Gourel | mestr /ˈmɛstr/ |
mistri /ˈmis.tri/ |
| Benel | mestrez /ˈmɛs.tres/ |
mestrezed /mɛs.ˈtreː.zet/ |
mestr /ˈmɛst(r)/ gourel (liester : mestroù, mistr, mistri)
- An hini a zo a-us d'ar re all, en ti, er vro.
- — « [...] ; me eo ar mestr ha ne blegin da zen ebet. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 166.)
- Ar mestr, an tad, an hini n'eus ket par, n'eus ket trec'h dezhañ.
- Ahanta, pa 'z-po sehed, ar chistr eo ar mestr ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 350.)
- bezañ ur mestr kaozeer: kaozeer ampart
- bezañ mestr da udb
- Pep den zo mestr dezhañ e -unan. PIPI 1908/100
- Ne veze ket mestr d’hec’h imor pa veze droug enni, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 349.)
- bezañ mestr da ober udb :
- Mes mar chomir 'n em zi n'oc'h ket mestr d'ober 'vel a garfet ennañ. PIPI 1908/100
- bezañ mestr war udb
- Arabad d'it mouzat evit kement-se, va fôtr ; ha deomp da garga bep a werennadig, p'eo gwir ez oun mestr war an alc'houez. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 15.)
- Ar c’hornandon a chom en enezenn, mestr meur war an holl draou eno. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 130.)
Deveradoù
Gerioù kevrennek
- A bé sé dé,
War ma revr am-bez.
Warc'hoaz am-bo adarre,
Nemed ma mestr a vankfe,
Ne gredan ket e rafe ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 385.)