1 J�zef wszed�szy do faraona oznajmi� mu: «Ojciec m�j i bracia z trzodami, byd�em i ca�ym dobytkiem przybyli z ziemi Kanaan i s� ju� w kraju Goszen». 2 Po czym J�zef przedstawi� faraonowi pi�ciu swych braci, kt�rych zabra� z sob�. 3 Faraon zapyta� jego braci: «Jakie jest wasze zaj�cie?» Odpowiedzieli mu: «Pasterzami trz�d jeste�my zar�wno my, s�udzy twoi, jak i nasi przodkowie». 4 I dalej m�wili do faraona: «Przybyli�my, aby si� zatrzyma� jako przychodnie w tym kraju, gdy� brakuje paszy dla trz�d twoich s�ug, tak ci�ki jest g��d w ziemi Kanaan. Niechaj wi�c teraz zamieszkaj� s�udzy twoi w Goszen!» 5 Faraon rzek� do J�zefa: «Ojciec tw�j i twoi bracia przybyli do ciebie. 6 Ca�y kraj egipski stoi przed tob� otworem. W najbardziej �yznej jego cz�ci osiedl twego ojca i twych braci; niechaj wi�c zamieszkaj� w kraju Goszen. Je�li za� wiesz, �e s� w�r�d nich ludzie dzielni, uczy� ich zarz�dcami mojego �ywego dobytku, niech czuwaj� nad moimi trzodami». 7 Potem J�zef przyprowadzi� swego ojca, Jakuba, i przedstawi� go faraonowi. A gdy Jakub z�o�y� faraonowi �yczenia pomy�lno�ci¹, 8 faraon zapyta� go: «Ile lat �ycia sobie liczysz?» 9 Jakub odpowiedzia� faraonowi: «Liczba lat mojego pielgrzymowania - sto i trzydzie�ci. Niezbyt d�ugie i smutne by�y lata mego �ycia; nie s� one tak d�ugie, jak lata pielgrzymowania mych przodk�w». 10 Po czym Jakub, �ycz�c faraonowi pomy�lno�ci¹, odszed�.
11 J�zef osiedli� ojca i braci, daj�c im posiad�o�� w najbardziej �yznej cz�ci Egiptu, w ziemi Ramses, jak mu poleci� faraon. 12 I zaopatrywa� ojca i braci, i ca�� rodzin� swego ojca w �ywno��, stosownie do liczby dzieci.


13 W ca�ym kraju nie by�o �ywno�ci, tote� nasta� bardzo ci�ki g��d. Ziemie Egiptu i Kanaanu by�y wyczerpane skutkiem g�odu. 14 J�zef za� gromadzi� w�wczas wszystkie pieni�dze, jakie znajdowa�y si� w Egipcie i Kanaanie, za zbo�e, kt�re kupowano, i pieni�dze te oddawa� do pa�acu faraona. 15 W ko�cu wyczerpa�y si� pieni�dze mieszka�com Egiptu i Kanaanu, i wtedy wszyscy Egipcjanie przychodzili do J�zefa, prosz�c go: «Daj nam chleba. Czy� mamy umrze� na twoich oczach? Nie mamy ju� bowiem pieni�dzy». 16 A J�zef m�wi�: «Je�li nie macie pieni�dzy, sprowad�cie wasz �ywy dobytek, a dam wam za niego zbo�e». 17 Sprowadzili wi�c sw�j �ywy dobytek do J�zefa i on dawa� im �ywno�� w zamian za konie, za stada owiec i wo��w oraz za os�y. I tak w owym roku �ywi� ich w zamian za ca�y ich �ywy dobytek. 18 A gdy ten rok up�yn��, przyszli w nast�pnym i oznajmili mu: «Nie mamy co ukrywa� przed tob�, panie m�j, �e gdy ju� wyczerpa�y si� nam pieni�dze i gdy stada nasze s� u ciebie, nie pozosta�o nam nic, co mogliby�my da� tobie, panie, opr�cz nas samych i naszej ziemi! 19 Dlaczego na twoich oczach mamy zgin�� my i nasza ziemia? Kup wi�c nas i ziemi� nasz� za chleb; b�dziemy niewolnikami faraona, a nasza ziemia [jego w�asno�ci�]. Byle� nam da� ziarno do siewu, a przetrwamy, nie pomrzemy i ziemia nasza nie b�dzie le�a�a od�ogiem».
20 J�zef wykupi� wi�c wszystkie grunty w Egipcie dla faraona; ka�dy bowiem Egipcjanin sprzeda� swe pole, gdy� g��d by� coraz wi�kszy. Tak wi�c ziemia sta�a si� w�asno�ci� faraona. 21 Ludno�� za� od jednego do drugiego kra�ca Egiptu przeni�s� do miast². 22 Nie wykupi� tylko grunt�w kap�an�w, gdy� by� przywilej faraona dla kap�an�w i na jego podstawie mieli oni zapewnione utrzymanie. Dlatego nie sprzedali swych grunt�w. 23 Potem J�zef przem�wi� do ludno�ci: «Oto dzisiaj naby�em was i wasz� ziemi� dla faraona. Macie tu ziarno, obsiejcie ziemi�. 24 A gdy nadejd� �niwa, oddacie pi�t� cz�� plon�w faraonowi, cztery za� cz�ci zostawicie sobie na obsianie pola i na wy�ywienie dla was, dla waszych domownik�w [i dla waszej dziatwy]!» 25 Odpowiedzieli: «Zachowa�e� nas przy �yciu! Oby� nas darzy� �yczliwo�ci�, panie nasz, a my b�dziemy niewolnikami faraona!» - 26 Rozporz�dzenie, kt�re da� J�zef w sprawie roli w Egipcie, obowi�zuje po dzie� dzisiejszy: pi�t� cz�� plon�w [nale�y oddawa�] faraonowi. Jedynie grunty kap�an�w nie sta�y si� w�asno�ci� faraona.


27 Izrael zamieszka� w Egipcie, w kraju Goszen. Wzi�li go sobie na w�asno��, a �e byli p�odni, bardzo si� rozmno�yli.
28 Jakub, prze�ywszy w Egipcie siedemna�cie lat, doczeka� si� sto czterdziestego si�dmego roku �ycia. 29 A gdy zbli�a�a si� �mier� Izraela, kaza� wezwa� swego syna J�zefa i rzek� do niego: «Je�li darzysz mnie �yczliwo�ci�, po�� mi tw� r�k� pod biodro³ na dow�d twojej wiernej mi�o�ci, �e nie pogrzebiesz mnie w Egipcie, 30 ale gdy zasn� z mymi przodkami, wywieziesz mnie z Egiptu i pogrzebiesz w ich grobie». Odrzek�: «Uczyni�, jak powiedzia�e�». 31 Wtedy [Izrael] powiedzia�: «Przysi�gnij mi!» A gdy przysi�g�, Izrael opad� na wezg�owie swego �o�a.