• [ uˈma.nu ]

«humanu»

(rexistru)

• Del llatín humanus, mesmu significáu.

singular masculín humanu, femenín humana; plural masculín humanos, femenín humanes

1. Creatura viva que pertenez a la especie humana, de nome científicu Homo sapiens.
2. Individuu machu de la especie humana, ser humanu machu.

Sinónimos[editar]

• [1] ser humanu, home
• [2] home

Pallabres rellacionaes[editar]

• humanidá

singular masculín humanu, femenín humana, neutru humano; plural masculín humanos, femenín humanes

1. Propio del ser humanu, de la humanidá.
2. Que tien una actitú bona y piadosa.

• humanidá, humanizar

1. Naide.

   Nun hai humanu qu'entienda les tos esplicaciones.

Usu[editar]

• Úsase namái tres d'un verbu negáu.

Sinónimos[editar]

• persona nacida, nacíu, cristianu, un alma

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.