Pronunciación y silabación: [ ajzˈlaw ]

singular masculín aisláu, femenín aislada, neutru aislao; plural masculín aislaos, femenín aislaes

1. Que daqué ta o queda solo y separtao d'otres coses.
2. Que daquién ta o queda solo y separtao d'otres persones.
3. Que daquién s'aparta d'otres persones o de la realidá que-y arrodia.
4. Que ta protexíu contra soníos o ruíos, temperatures estremes, la humedanza, o la electricidá.
5. (Llingüística) Que nun tien rellación con otres llingües, o qu'aínda nun se-y encontró rellación con otros sistemes llingüísticos.

   El vascuenciu ye actualmente l'únicu idioma aisláu d'Europa.

• aislláu

• llingua aislada: llingua que nun tien rellación con otres llingües.

singular masculín aisláu, femenín aislada, neutru aislao; plural masculín aislaos, femenín aislaes

1. Participiu d'aislar.

• Úsase tamién como axetivu.

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
• Diccionario General de la Lengua Asturiana; Xosé Lluis García Arias, Editorial Prensa Asturiana, 2002-2004, Uviéu; ISBN: 84-87730-86-8. Versión on-line.
• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.