129 Antigone

129 Antigone
asteroide[1]
Nome provisional	A878 CA[1], A907 BA[1] y A873 CA[1]
Símbolu astronómicu
Tipu	A878 CA[1], A907 BA[1] y A873 CA[1]
Descubridor	Christian Heinrich Friedrich Peters[2]
Data de descubrimientu	5 febreru 1873[3]
Epónimu	Antígona (es) [4]
Llugar de descubrimientu	Observatoriu Litchfield[5]
Categoría	cinturón d'asteroides[1]
Magnitú absoluta	7,01[6]
Oxetu astronómicu padre	Sol
Apoastru	3,4797207390584 AU[7]
Periastru	2,257512279908 AU[7]
Argumento del periastru	110,59526018683 °[7]
Diámetru	113 km [1]
Clase espectral	asteroide de tipu M[1] y asteroide de tipu X[5]
Albedu	0,164 y 0,151[1]
Carauterístiques orbitales
Periodu de rotación	4,9572 h[1]
Periodu orbital	1774,6273366723 d[7]
Semiexe mayor (a)	2,8686165094832 AU[7]
Periheliu (q)	2,257512279908 AU[7]
Afeliu (Q)	3,4797207390584 AU[7]
Enclín (i)	12,218 ° y 12,268592407117 °[7]
Escentricidá orbital (e)	0,21303099509989[7]
Socesión
(128) Nemesis (es) 129 Antigone (130) Elektra (es)

129 Antigone ye l'asteroide númberu 129 de la serie, descubiertu'l 5 de febreru de 1873 dende Clinton por Christian Heinrich Friedrick Peters (1813-1890).

Foi nomáu asina n'honor a Antígona, fía d'Edipu (rei de Tebes) y Yocasta, na mitoloxía griega.