Villarrubio

Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Villarrubio}} ~~~~

Villarrubio
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella-La Mancha
Provincia	provincia de Cuenca
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Villarrubio (es)	Antonio Flores Bustos
Nome oficial	Villarrubio (es)[1]
Códigu postal	16...
Xeografía
Coordenaes	39°56′45″N 2°53′40″W / 39.945833333333°N 2.8944444444444°O / 39.945833333333; -2.8944444444444
Villarrubio Villarrubio (España)
Superficie	28 km²
Altitú	823 m
Llenda con	Tarancón, Tribaldos, Uclés, Saelices, Almendros, Torrubia del Campo, El Acebrón y Fuente de Pedro Naharro
Demografía
Población	207 hab. (2023) - 109 homes (2019) - 85 muyeres (2019)
Porcentaxe	0% de provincia de Cuenca
Densidá	7,39 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00

Villarrubio ye un conceyu español de la provincia de Cuenca, na comunidá autónoma de Castiella-La Mancha. Tien un área de 28,30 km² con una población de 211 habitantes (INE 2015) y una densidá de 7,74 hab/km².

El pueblu fíxose tristemente famosu en toa España n'abril de 1973, cuando'l cantante Nino Bravo finó nun tráxicu accidente de tráficu rexistráu na curva zarrada que daba entrada al pueblu pola antigua N-III, y que güei se correspuende cola entrada y salida a l'A-3 con orixe o destín a Valencia.

Va munchos sieglos un llabrador llabraba cerca d'onde güei ta Villarrubio y atopóse una campana soterrada que tenía una inscripción que dicía "Soi del Villar", dempués empezóse a asitiar xente naquel llugar que foi llamáu "Villar" como munchos otros pueblos de Cuenca nos qu'antes hubiera otru pueblu desapaecíu (al cual perteneció la campana nesti casu) y dempués añadióse'l nomatu de "Rubio" debíu al color acoloratáu de la folla del suelu (teoría de Heliodoro Cordente Martínez al respective de la pallabra "Villar-Rubio". Cerca de Villarrubio había otres dos aldees güei sumíes llamaes "San Benitu" y "Sicuendes" o "Cicuéndez". El nome d'esta postrera significaba "Siete Condes", debíu a l'alcordanza de la hestoria de "Los Siete Infantes de Lara", asocedida en plena edá media nel cercanu pueblu de Uclés, onde hubo tan gran batalla ente moros y les tropes d'ALFONSO VI.

Villarrubio perteneció a la Orde de Santiago, que yera dueña del monesteriu de Uclés.

Na primer metá del sieglu XX construyó una fábrica de farines que güei inda funciona. Les fábriques de muebles de bañu, de componentes d'ascensores y d'escayoles, restorán-hostal Bustos, el restorán El Vascu y la empresa de Juan Pedro coles sos llegumes son les actividaes más importantes d'esti pueblu. Tamién esiste un taller mecánicu y otru de chapa y pintura, según un ferreru.

En 1973, siendo alcalde Ángel López, Villarrubio pasó de ser un pueblu totalmente desconocíu a les portaes de les revistes por cuenta de que'l cantante Nino Bravo finó'l 16 d'abril nun tráxicu accidente de tráficu, y en que'l so honor caltener un pequeñu monumentu cerca de la carretera.

Na visita diocesana del 2 de setiembre de 1569 dizse: "; La Ilesia consta de tres naves, con parés de yelsu al tiempu vieyu, que sufren el mugor pel hibiernu. El techu ye de madera. Tien el retablu de talla y pincel vieyu. El frontal del altar ye bonu. La torre ye de mampostería nueva y tien dos campanes asitiaes apocayá, de les qu'una se quebró pidiéndo-y responsabilidaes a quien les fixo";.

Esto quier dicir que la Ilesia actual ye posterior a esta fecha. Na visita del 28 d'ochobre de 1580 dizse: ";La ilesia ye de parés de muries vieyes; hai necesidá de que se reedifique de nuevu, sacante la torre, que ye de cantería bien llabrada";. Nesti escritu puede entendese que la torre actual ye anterior a esta fecha y yá fai referencia a la necesidá de construyir una nueva ilesia.

Na visita del 23 de mayu de 1655 falar d'una Capiya Mayor bien deforme y con necesidá de faese de nuevu";. Nesti escritu nun s'especifica si tratar de l'antigua ilesia o de dalguna capiya caltenida de l'antigua edificación.

Polos datos qu'apurren estos escritos puede deducise que l'actual ilesia construyóse sobre'l sieglu XVII, anque la torre ye anterior al 1580.

La Ilesia ye d'una sola nave llonxitudinal y un transecto, dando llugar a una planta de cruz llatina, cola entrada nel llateral sur y una torre a los pies del templu, nel estremu oeste. La fábrica ye de mampostería, sillarejo y sillares n'esquines, pilastres y arcos fajones.

La torre ye de cantería bien llabrada. La nave ta cubierta por un artesonado de madera, parte del cual ye l'orixinal (sieglu XVII). Tien una cúpula sobre pechinas nel cruceru. El teyáu ye a dos agües na nave y a cuatro agües na cúpula y la torre.

La torre ye cuadrangular, de tres cuerpos y campanariu con un güeyu en cada cara. L'accesu a la torre ye por aciu un arcu de mediu puntu de piedra bien llabrada. Nel campanariu esisten dos campanes como yá se menten nos escritos enantes comentaos. La portada atopar nel llateral sur. Ye de sillares de piedra bien llabrada, d'estilu Renacentista, con un arcu de mediu puntu coronáu por un frontón triangular, decoráu con una fornica destinada a allugar la imaxe de la Virxe. N'unu de los llaterales puede reparase la fecha ";avientu 1916"; (esta fecha puede indicar dalguna obra que se fixo na ilesia, una y bones la portada ye la orixinal). Les puertes son de madera de pinu con herrajes de forxa, d'estilu castellanu del sieglu XVII. El canciellu ye tamién de madera del sieglu XVII y tien gran valor.

Nos sos oríxenes, la bóveda central foi construyida con un artesonado de madera. Les vigues fuelguen sobre ménsulas de madera bien tallada. Darréu, escontra finales del sieglu XVIII, construyóse una bóveda que despintó'l artesonado y nel añu 2001, tres les obres de restauración esanicióse la bóveda dexando a la vista el artesonado restauráu. Sobre'l cruceru alza una cúpula sobre pechinas, sofitada por cuatro arcos de mediu puntu de piedra bien llabrada que nacen de cuatro columnes de sillares de piedra bien llabrada. Nes pechinas pueden reparase cuatro pintures sobre la vida de la Virxe (Anunciación, Nacencia, Sagrada Familia y Asunción), de la segunda metá del sieglu chica. Una escalera de piedra bien llabrada da accesu al altar mayor. Al llau derechu atopa l'antigua pila bautismal que'l so orixe non recordar. El retablu ye de madera tallao y dorada, decoráu con motivos vexetales, d'estilu barrocu. Componer de tres cuerpos con trés calles, rematáu nel áticu cola tema de la crucifixón. Los dos cuerpos inferiores son reconstruyíos escontra la metá del sieglu chica. Na cai central destaca una fornica de mediu puntu afatada onde s'atopa la imaxe de la Virxe del Villar, patrona del pueblu. Destaquen les sos columnes salomóniques y les sos estípites.

La sacristía asítiase nel brazu esquierdu del transecto, con marcu de piedra bien llabrada. So la ventana del llateral sur apréciase una piedra caliar na cual atópense los restos d'un escudu. Nes piedres qu'arredolen la ventana norte apréciase claramente la fecha";añu de 1691";.

Nuna sala axunta al templu, de recién construcción, reparar una portada en piedra procedente d'una casa del pueblu na que puede reparase un escudu y la fecha "; añu de 1741";..

Plaza del Cueso (La Plaza): Plaza principal, asitiada nel centru del pueblu. Atopamos una gran isleta central arrodiada de arbustos y bancos onde podemos atopar una antigua fonte, la que dispón de dos caños, de la que puede bebese agua fresco. Nes fiestes d'agostu ye'l llugar onde s'instala la verbena.

La Tosca: Gran plaza con zones verdes, distintos tipos d'árboles y arbustos y una guapa fonte central.

El Cañu: El parque más grande de Villarrubio, nél podemos atopar grandes zones verdes. Zones de recréu, con barbacoa y meses per tol parque. Un gran escenariu arrodiáu d'amplies graes. Tamién atopamos dientro del parque trés pilonos; unu d'ellos ye un pozu, y otru un antiguu llavaderu de ropes.

Parque Don Castu Ortega: Asitiáu xunto al Cañu, nél podemos atopar máquines deportives por que les persones mayores puedan faer distintos exercicios. Una gran pista de petanca. Unes guapes zones de xardín con tou tipu de plantes y una gran fonte decorativa de remexos.

Polideportivu Municipal: Nél puédense realizar distintos deportes, como pue ser frontón, fútbol, baloncestu y tenis.

Parque Infantil: Espaciu pa los más pequeños del pueblu, con gran variedá d'aparatos pal xuegu.

Llavaderos: Como'l so nome indica son unos llavaderos, nél que d'antiguo la xente del pueblu diba llavar la ropa. Anguaño siguir usando pero pa llavar alfombres, cobertores y toles prendes que nun entren na llavadora de casa. L'espaciu tamién dispón de xardinos, grandes zones de solombra con bancos.

Plaza del Conceyu: Gran plaza empedriada, a distintu nivel, onde atopamos una pequeña isleta central axardinada.

La mañana del llunes 16 d'abril de 1973 Nino Bravo, acompañáu pol so guitarrista y amigu José Juesas Francés y del Dúu Fumu, partieron ceo de Valencia escontra Madrid. Un mes antes Nino Bravo convirtiérase en representante del dúu y el motivu del viaxe nun yera otru qu'allegar al estudiu de grabación por que éstos «metieren» la voz pal senciellu. Amás del patrociniu, Nino tamién tenía dellos compromisos menores cola so propia casa de discos (Polydor-Fonogram) y el regresu taba proyeutáu pal martes 17 pela nueche. Propunxérase realizar el viaxe n'avión, pero finalmente por diverses circunstancies decidió faéselo nel coche recién adquiríu por Nino en Valencia, un BMW 2800 de 1970 con placa de matrícula GC-66192. Asina, alloñar de Valencia pela Carretera Nacional III (N-III) ente les 7:30 y les 8:00. Quedaben casi 400 km per delantre hasta la capital d'España.

Casi dos hores dempués de viaxe, detener a recargar y almorzar na llocalidá conquense de Motilla del Palancar, y antes de les 10:00 prosiguieron camín, pero a pocos quilómetros, nel términu municipal de Villarrubio, nuna curva na qu'esi mesmu mes asocediera un accidente mortal, el vehículu BMW-2800 conducíu pol cantante salir de la carretera y dio delles vueltes de campana. Nino Bravo y los mancaos fueron treslladaos en dellos vehículos de particulares a Tarancón, asitiáu a 13 quilómetros. Nun pequeñu hospital de monxes mercedarias llamáu Santa Emilia recibieron les primeres cures, siendo treslladaos cola única ambulancia de que dispón el pueblu a Madrid, a unos 80 quilómetros de distancia. Sicasí, a escasos quilómetros de la capital d'España, el cantante finó finalmente, ingresando por tanto óbito nel Centru Sanitariu Francisco Franco de Madrid (actual Hospital Universitariu Gregorio Marañón).

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Villarrubio.