Villardondiego

Villardondiego
Alministración
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Provincia	provincia de Zamora
Tipu d'entidá	conceyu d'España
Alcalde de Villardondiego (es)	Sergio del Teso Pérez
Nome oficial	Villardondiego (es)[1]
Códigu postal	49871
Xeografía
Coordenaes	41°35′04″N 5°22′36″W / 41.584444444444°N 5.3766666666667°O / 41.584444444444; -5.3766666666667
Villardondiego Villardondiego (España)
Superficie	24.35 km²
Altitú	733 m[2]
Llenda con	Toro, Villavendimio y Pinilla de Toro
Demografía
Población	138 hab. (2023) - 60 homes (2019) - 47 muyeres (2019)
Porcentaxe	0% de provincia de Zamora
Densidá	5,67 hab/km²
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00

Villardondiego ye un conceyu d'España, na provincia de Zamora, comunidá autónoma de Castiella y Llión. Tien una superficie de 23,63 km² con una población de 112 habitantes y una densidá de 4,74 hab/km².

La primer parte del nome d'esta llocalidá "Villar" remite al llatín "Villaris" que significa Pueblu pequeñu, ente que Don Diego paez indicar la pertenencia a un noble.^[3] Esti fechu podría llevar a qu'un tal Diego foi presumiblemente l'encargáu de llevar a cabu la refundación de la llocalidá na Edá Media, dientro del procesu repoblador lleváu a cabu nel Alfoz de Toro pola monarquía lleonesa.

Sía que non, dende les Cortes lleoneses de 1188, Villardondiego foi una de les llocalidaes representaes pela ciudá de Toro en Cortes, siendo una de les qu'integró darréu la provincia de Toro.^[4]

Sicasí, al crease les actuales provincies na división provincial de 1833, Villardondiego quedó encuadráu na provincia de Zamora, dientro de la Rexón Lleonesa.^[5]

Gráfica d'evolución demográfica de Villardondiego ente 1900 y 2017

Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia.

Destaca la Ilesia parroquial, so la adveración de la natividá de La nuesa Señora (Santa María), que guarda nel so interior una bellísima custodia de gran valor artísticu, un crucifixu tamañu natural del S.XIV acompañáu de dos imáxenes barroques. Acueye tamién dos tables pintaes que vienen de l'antigua ermita -del sieglu XVI-, una imaxe de la Inmaculada barroca, al igual que'l retablu mayor cola imaxe del titular San Juan Bautista, ente que los retablos llaterales, tamién barrocos, tán dataos nel XVI. Construyida a finales del XVI y principios del XVII ye d'estilu renacentista, con bóveda redonda y pilastres cuadraes. Dispón de tres naves, dos llaterales de bóveda d'aresta.

Sobre un cuetu qu'apodera'l paisaxe del pueblu, atopamos la Ermita de Gracia: un bellu espaciu p'agospiar a La Virxe del mesmu nome sobre un retablu barrocu afatáu de vexetales xunto a una fornica del sieglu XVIII con una imaxe desnuda del neñu Jesús. La imaxe de la Nuesa Señora de Gracia (que foi n'otra dómina Virxe del Rosario) adquier valor artísticu gracies a los oropeles cola que la visten los devotos na tradicional procesión de la Romería qu'antes se celebraba en Pentecostés anque agora treslladárase la fecha al mes d'agostu.

Fundamentalmente celébrense les fiestes patronales de La Virxe María de Gracia nel mes d'agostu, aprovechando la medría numbérica de población que favorecen los emigrantes nel so regresu branizu.