Supermarine Spitfire

Supermarine Spitfire
familia d'aeronaves
fighter monoplane with 1 engine (en) y land-based fighter monoplane (en)
Información
Fabricante	Supermarine Aviation Works (es)
Diseñáu por	R. J. Mitchell (es)
Historia
Primer vuelu	5 marzu 1936
Retirada de serviciu	1961
Operadores	Royal Air Force
Conflictos	Segunda Guerra Mundial y Guerra civil griega
Carauterístiques
Unidaes fabricades	20 351
Velocidá	370 mph
Web oficial

El Supermarine Spitfire (lliteralmente cuspe fueu n'asturianu) ye un avión de caza usáu pola RAF y munchos países aliaos na Segunda Guerra Mundial. Foi producíu en mayor númberu qu'otros aviones británicos y foi '’únicu caza aliáu en producción mientres tola guerra.

Producíu por Supermarine, el Spitfire foi diseñáu por R.J. Mitchell, que siguió meyorándolu hasta la so muerte en 1937. El Spitfire prestó serviciu mientres tola la II GM en tolos teatros de guerra, y en delles variantes. Na Batalla d'Inglaterra (1940), demostró la so efectividá en combate, abatiendo la mayoría de caces alemanes, mientres el Hawker Hurricane, más pesáu y resistente, abatía bombarderos. El so primer esnalíu foi'l 5 de marzu de 1936, fabricárense 20.000 aviones en más de 40 versiones ente 1938 y 1948 y retiróse na RAF en 1952.

El prototipu del Spitfire, conocíu como F37/34 o Supermarine 300, voló por primer vegada'l 5 de marzu de 1936 na fábrica de Eastleigh, cabu Southampton. No cabero desi añu apareyóse-y un armamentu d'ocho ametralladores y entamaren les pruebes operacionales. Enantes, en xunu, el Ministeriu del Aire británicu ya asinare un contratu con Supermarine Aviation para mercar 310 aviones.

El primer Spitfire de serie esnaló casi dos años dempués, el 11 de mayu de 1938, un añu más sero de lo contao. Diba aviáu cola nueva versión del motor Merlin, que-y daba una velocidá de 470 milles/hora, cuando'l prototipu esnalare a un máximu de 380. Esto punxo de manifestu un problema que tenía'l Spitfire y que sería iguáu alantrón: les superficies de control yeren de revestimientu textil, y a velocidades perriba de les 400 milles/hora inchábense y facíen l'avión práuticamente ingobernable.

El 12 de xunetu de 1938 entamóse construyír cabu Birmingham, la fábrica onde se produciríen los Spitfire. N'agostu llegaríen los primeros aviones a unidaes operatives, en concreto a los Escuadrones 19 y 66 de la RAF fincaos nel aeródromu de Duxford. Esos dos escuadrones tendríen tolos sos aparatos a lo cabero d'esi añu.

Demientres los primeros meses de serviciu faeríense modificaciones nel Spitfire Mk I. Emprimeres cambióse la héliz de dos naspes de madera de pasu fixu por otra de tres naspes de doble pasu; pasóse dusar gasolina de 87 octanos a usar la de 100, qu'enantaba la potencia del motor Merlín casi 300 caballos, algamando los 1.310 apareyándo-y un sobrecompresor; y tolos aviones foren aviaos con radio y con blindaxe delantre y tres del pilotu.

El Spitfire entamó a combatir yá nel aniciu de la guerra, ainda que les incursiones de la Luftwaffe na Gran Bretaña foren escases hasta la batalla d'Inglaterra, metanes 1940. Comprobóse entós que yera preciso revisar l'armamentu qu'aviaba l'avión. Les ocho ametralladores del Mk I yeren demasiao llixeres, y munchos bombarderos alemanes conseguíen regresar a les sos bases con decenes de buracos de bala. Los Bf 109 alemanes namás aviaben tres armes, pero yeren más pesaes y concentraben más los disparos que les del Spitfire, que les llevaba distribuyíes nes esnales.

El fechu de que les armes tuvieren distirbuyíes d'esta miente tamién afectaba al comportamientu del avión. Cuando sumía la so munición, la distribución del pesu del Spitfire cambiaba, modificando'l comportamientu nel esnalíu del avión. Facíase entós preciso pasar a los cañones, pero los intentos d'instalalos nes esnales fallaren, y estes tuvieren que se rediseñar. El nuevu armamentu probóse por primer vegada en xunetu de 1939.

Seyes meses dempués entamaría combate'l primer Spitfire aviáu con cañones atacando a un bombarderu Heinkel He 111. La so arma d'estribor allancóse tres del primer disparu, pero la de babor funcionó dafechu y algamó al avión alemán, que sería rematáu poles ametralladores d'un Hurricane.

Calteres de la primer versión: Mk I Caza monoplaza, el spitfire tenía una llongura de 9.12 metros e un altor de 3.48 con un pesu lluezu de 2.313 kg. El motor yera un Rolls-Royce Merlin 45 de 1.470 CV de potencia. Algamaba los 605 km/h y tenía una autonomía d'esnalíu de 760 km, podía llegar a un altor de 11.300 m.