[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Saltar al conteníu

Cuenca de Qaidam

Coordenaes: 37°16′N 94°27′E / 37.27°N 94.45°E / 37.27; 94.45
De Wikipedia
Cuenca de Qaidam
Цайдам (mn)
柴达木盆地 (zh)
Situación
PaísBandera de la República Popular China República Popular China
Provincies Qinghai
Tipu rexón xeográfica
Coordenaes 37°16′N 94°27′E / 37.27°N 94.45°E / 37.27; 94.45
Cuenca de Qaidam alcuéntrase en República Popular China
Cuenca de Qaidam
Cuenca de Qaidam
Cuenca de Qaidam (República Popular China)
Datos
Cambiar los datos en Wikidata

La cuenca de Qaidam, tamién transcrita como Tsaidam (mongol: Цайдам, marismas salaes o valle anchu; chinu tradicional: 柴達木盆地, chinu simplificáu: 柴达木盆地, pinyin: Cháidámù Péndì) ye una rexón desértica del norte del pandu tibetanu, una amplia cuenca o depresión hiperárida. Alministrativamente, ocupa una gran parte de la Prefeutura autónoma mongol y tibetana de Haixi na provincia de Qinghai, nel oeste de China. La cuenca cubre una área d'aproximao 120.000 km², una cuarta parte d'ella cubierta per llagos salinos.[1]

La rexón pertenecía a l'antigua provincia tradicional tibetana del Amdo. El so nome probablemente provién de tsa'i dam, que significa en mongol y en tibetanu, «marisma salada».

Xeografía

[editar | editar la fonte]
Típicu paisaxe d'estepa desértica nel estremu norte de la cuenca de Qaidam
Yardangs nel desiertu de Qaidam

La cuenca de Qaidam forma una especie de plataforma nel llau nordeste del pandu tibetanu (pandu Qinghai-Tíbet). El pandu tibetanu tien siquier 4.250 m sobre'l nivel del mar; Qaidam atopar a una altitú ente 2.600 m y 3.300 m; y Gansu, al norte, alredor de 900 a 1.200 m. Una divisoria d'agües de baxa altitú dixebra la cuenca de Qaidam de la cuenca del llagu Qinghai, alcontrada al este.

Orográficamente, la cuenca de Qaidam ye una de les árees relativamente baxes de partir nordés del pandu tibetanu.[2] Qaidam ye una cuenca intermontana, esto ye, que ta arrodiada por tolos sos llaos per montes,[2] dalgunes de les cualos lleguen a los 6.000 m: nel sur, el cordal Kunlun dixebrar de la seición central del pandu tibetanu, más alta; nel norte, una serie de pequeñes crestes (Shulenanshan, etc.) dixebren la cuenca d'otru pandu más altu, más conocida polos sos cantiles septentrionales, los montes Qilian; nel noroeste, los montes Altyn-Tagh (o Altun) y les Nan Shan dixebren la cuenca de Qaidam del desiertu de Kumtag, alcontráu nel sureste de Xinjiang; y nel l'este, estender hasta les cercaníes del llagu Kokonor. D'este a oeste, mide unos 850 km y, de norte a sur, unos 300 km.

Alredor d'unos 35.000 km², cuasi un terciu de la cuenca, son un desiertu, que ye conocíu en chinu como Chaidamu Pendi Shamo (柴达木盆地沙漠), esto ye, desiertu de la Cuenca de Qaidam. El llagu más grande de la cuenca Qaidam ye'l Dabsan Hu, alcontráu al norte de la ciudá de Golmud. La cuantía de sal de los llagos de la cuenca Qaidam ye tal que se forma una tiez gruesa sobre la superficie, asegurándose de que los llagos nun suelen ser percibíos como tales. El sal nos llagos, n'especialmente al norte de la ciudá de Golmud, son oxetu d'una esplotación industrial a gran escala.

Les principales ciudaes son Golmud (205.700 hab.), Delingha (100.000 hab.) y Da Qaidam.

Clima

[editar | editar la fonte]

Por cuenta de la so altitú y a la gran distancia al mar, la cuenca Qaidam tien un clima continental. Los iviernos son llargos y bien fríos y les nubes de sable son numberoses na primavera. Les cadenes montascoses torguen la llegada d'agües, y ciertes partes de la cuenca atopar ente les rexones más seques de China. La temperatura medio en Golmud ye de 4,9 °C y la precipitación añal ye de 40 mm.

Historia

[editar | editar la fonte]

Una seición alternativa de la caña sur de la Ruta de la Seda traviesa la cuenca Qaidam.[3]·[4] Recién escavaciones arqueolóxiques suxeren qu'esta vía, de más de 1500 años, sería más próspera que la siguida pol corredor de Gansu.[5]

Población

[editar | editar la fonte]

El desenvolvimientu d'actividaes, principalmente rellacionaes colos recursos minerales na rexón, condució a un aumentu significativu de la población, que pasó de 10 000 habitantes a 270 000 habitantes ente 1946 y 1986 .

Los pueblos nómades que viven na cuenca tán compuestos por tibetanos y mongoles. Nes rexones más afaraes, de clima particularmente grebu, solo los nómades mongoles tán presentes, por cuenta de que los sos animales (camellos, caballos, oveyes de cola grasa) soporten bien les difíciles condiciones, en contraste colos yaks y oveyes de los nómades tibetanos.[6]

En 1999, el Bancu Mundial propunxera un proyeutu pa reasitiar a cerca de 60 000 llabradores chinos alredor del oasis de Xiangride (distritu Dulan) proyeutu que foi abandonáu por cuenta de que tenía «el riesgu de destruyir la cultura budista propia d'esta parte occidental de China».[7]·[8][9] Los tibetanos creen que China quier resolver los sos problemes d'enerxía por cuenta de los recursos de petroleu y gas del Tíbet, acelerando'l treslláu de colonos chinos en desterciu del fráxil ecosistema y del patrimoniu cultural del Tíbet.[10]

Economía: minerales y minería

[editar | editar la fonte]
Gran llagu saláu na cuenca de Qaidam
Mina nel desiertu de Qaidam

Por cuenta de los sos abondosos recursos minerales, la cuenca de Qaidam conozse como la cuenca de les ayalgues». Ente los sos munchos recursos minerales, destaquen especialmente petroleu, gas natural, carbón, cloruru de sodiu, potasiu, magnesiu, plomu, cinc y oru,[11] según grandes reserves d'asbesto, de bórax y yelsu.

Qaidam tien les mayores reserves de litiu, magnesiu, potasiu y sodiu de toa China. El llagu Qarhan tien sesenta mil millones de tonelaes de sal. Fueron descubiertos 22 campos de petroleu, con unes reserves envaloraes de 225 millones de tonelaes, y seis campos de gas, que tienen 150 millones de metros cúbicos de gas.

Instalaciones militares

[editar | editar la fonte]
Ver tamién: Arme nucléaire au Tibet

Piénsase que delles bases de misiles nucleares estratéxicos DF-4 podríense instalar dende l'añu 1980 cerca de Delingha y de Da Qaidam.[12]·[13]·[14]·[15]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Chen, K., Bowler, J.M., 1986, Late Pleistocene evolution of salt lakes in the Qaidam Basin, Qinghai Province, China. Paleogeography, Paleoclimatology, Paleoecology, 54:87-104
  2. ↑ 2,0 2,1 Meng, Qing-Ren; Fang, Xiang, «Cenozoic tectonic development of the Qaidam Basin in the northeastern Tibetan Plateau», en Burchfiel, B. C.; Wang, Erchie, Investigations into the tectonics of the Tibetan plateau, Volume 444 of Special paper - Geological Society of America, Geological Society of America, pp. 1–2, ISBN 0813724449, https://books.google.com.au/books?id=BligM888ki0C&pg=PA1 
  3. ↑ The Peoples of the West Archiváu 2015-12-25 en Wayback Machine, A Third Century Chinese Account, Draft English translation by John Y. Hill, notes 5.3
  4. ↑ Another Silk Road: Qinghai Route; Silk Road in Rare Books, novembre 2007
  5. ↑ New discoveries in Qinghai, China Heritage Newsletter Non 1, mars 2005.
  6. ↑ The Cultural Monuments of Tibet's Outer Provinces: Amdo, Andreas Gruschke (extrait en ligne Archiváu 2013-03-22 en Wayback Machine)
  7. ↑ « -y risque de détruire la culture bouddhique propre à cette partie occidentale de la Chine »La Banque mondiale fait machine arrière sur son prêt en faveur de la province chinoise du Qinghai Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine
  8. ↑ Resettlement and Urban Reconstruction in Former World Bank Project County Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine, Tibet Environmental Watch, février 2002
  9. ↑ Carte des zones de relocalisation, World Bank
  10. ↑ -y Congrès mondial du pétrole ravive les inquiétudes liées au développement de l'industrie pétrolière au Tibet
  11. ↑ Rich Resources to Open Qaidam Basin to Multiple Industries, China Internet Information Center, juillet 2002
  12. ↑ The People's Liberation Army as Organization, James C. Mulvenon, Andrew N. D. Yang, chap. 11 : The Chinese Second Artillery Corps: Transition to credible deterrence, páxs. 542-543 (voir en ligne)
  13. ↑ Second Artillery Corps, Nuclear Threat Initiative
  14. ↑ Chinese Nuclear Forces and U.S. Nuclear War Planning, FAS & NRDC, novembre 2006, páxs. 67-70
  15. ↑ DF-4 Intermediate-range ballistic missile Archiváu 2012-11-03 en Wayback Machine, sinodefence.com, mai 2006.

Referencies

[editar | editar la fonte]
L'artículu de la Wikipedia n'inglés cita como referencies:

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Cuenca_de_Qaidam&oldid=4269857»