Heliosentriese wentelbaan
’n Heliosentriese wentelbaan (ook genoem ’n sirkumsolêre wentelbaan) is ’n wentelbaan om die barisentrum, of massamiddelpunt, van die Sonnestelsel, wat gewoonlik binne of baie na aan die oppervlak van die Son is. Alle planete, komete en asteroïdes in die Sonnestelsel, en die Son self, is in so ’n wentelbaan, so ook baie ruimtetuie en stukke ruimterommel. Die mane in die Sonnestelsel, daarenteen, is nie in heliosentriese wentelbane nie, want hulle wentel om hulle onderskeie planete.
Die Sonnestelsel se barisentrum, wat altyd baie na aan die Son is, skuif mettertyd deur die ruimte na gelang van waar ander groot liggame, soos Jupiter en ander reuseplanete, op dié tydstip geleë is. ’n Soortgelyke verskynsel help in die opsporing van eksoplanete deur middel van die radialesnelheidsmetode.
Die voorvoegsel "helio-" kom van die Griekse ἥλιος en beteken "Son", asook Helios, die verpersoonliking van die Son in Griekse mitologie.[1]
Die eerste ruimtetuig wat in ’n heliosentriese wentelbaan geplaas is, is Loena 1 in 1959.
Sien ook
[wysig | wysig bron]- Geostasionêre wentelbaan
- Lae aardwentelbaan
- Sinchroniese rotasie
- Sinchroniese wentelbaan
- Subsinchroniese wentelbaan
- Supersinchroniese wentelbaan
Verwysings
[wysig | wysig bron]Skakels
[wysig | wysig bron]Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
