Dierekommunikasie

Dierekommunikasie is die oordrag van inligting van een of 'n groep diere (sender of senders) na een of meer ander diere (ontvanger of ontvangers) wat die huidige of toekomstige gedrag van die ontvangers beïnvloed.^[1][2] Inligting kan doelbewus gestuur word, soos in a nl:balts, of onbedoeld, soos in die oordrag van reuk van roofdier na prooi met kairomone. Inligting kan na 'n "gehoor" van verskeie ontvangers oorgedra word.^[3] Dierekommunikasie is 'n vinnig groeiende studiegebied in dissiplines insluitend dieregedrag, sosiologie, neurologie en diere-kognisie. Baie aspekte van dieregedrag, soos simboliese naamgebruik, emosionele uitdrukking, leer en seksuele gedrag, word op nuwe maniere verstaan.

Wanneer die inligting van die sender die gedrag van 'n ontvanger verander, word daar na die inligting verwys as 'n "sein". Seinsteorie voorspel dat vir 'n sein om in die populasie in stand te hou, beide die sender en ontvanger gewoonlik 'n mate van voordeel uit die interaksie behoort te ontvang. Seinproduksie deur senders en die persepsie en daaropvolgende reaksie van ontvangers het vermoedelik saam-evolueer.^[4] Seine behels dikwels veelvuldige meganismes, bv. beide visueel en ouditief, en vir 'n sein om verstaan te word, vereis die gekoördineerde gedrag van beide sender en ontvanger noukeurige studie.

• Dieretaal