distoker
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.
distoker (codjowaedje) [v.c.]
1. rissaetchî (ene sacwè, ene sakî) d' ene plaece wice k' il est tnou astok. Di Djerlaxhe et si ekipaedje ont metou 7 moes po distoker l' batea foû des bokets d' glaece (P. Sarachaga). On dit eto: distraper. F. délivrer, dégager, détacher.
2. risaetchî ene astoke metowe po caler ene rowe.
Etimolodjeye: bodje sitok, betchete dis-.
| distokeu, distokeuse u distocresse [o.f.n.]
1. li ci (cene) ki distoke ene sacwè.
2. distokeu (mot d' foclore e Hinnot, Roman Payis) djonne ome nén maryî ki saye, avou ses soçons, di distoker et fé avancî li tchår do cwareme, å grand feu, ki les omes maryîs sayèt d' astoker. Les astokeus vinèt mete des ptits ablos divant les rowes do tchår; les distokeus les vnèt saetchî evoye.