coirbeye
Etimolodjeye
[candjî]Bodje «coirb-», avou l’ cawete « -eye »
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| coirbeye | coirbeyes |
coirbeye femrin
- pitite mande.
- (no d’ contnou) çou k' i gn a dvins.
- A mitan di ç' djama sins parey, (li Peron d' Lidje riplanté a Brudje) aveut l' air d' ene halene atoumêye so ene coirbeye di beas fruts — Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére, p. 102 (fråze rifondowe).
