Kabukimono

Kabukimono (傾奇者) veya hatamoto yakko (旗本奴) feodal Japonya'da samuray çeteleriydi.^[1] İlk olarak Azuchi-Momoyama döneminde (1573'te Muromachi döneminin sonu ile 1603'te Edo döneminin başlangıcı arasında) çalkantılı Sengoku dönemi sona ererken ortaya çıkan kabukimonolar, ya rōnin, ya gezgin samuraylar ya da bir zamanlar samuray aileleri için çalışmış ve barış zamanlarında sokak çeteleri kurmuş insanlardı. Bazıları, en önemlileri Oda Nobunaga ve Maeda Toshiie olmak üzere, daha önde gelen klanların üyeleriydi.

Kabukimono terimi "tuhaf şeyler" veya "çılgın olanlar" olarak çevrilir ve "çarpıtmak", "eğmek" ve "sapmak" anlamına gelen kabuku'dan türetildiğine inanılır; terim aynı zamanda kabuki tiyatrosunun (歌舞伎) adının da kökenidir, çünkü kabuki'nin kurucusu Izumo no Okuni kabukimono'dan (歌舞伎者) büyük ölçüde ilham almıştır.^[2] Kullanılan kanji kendi anlamları için değil telaffuzları için kullanılan atejidir.

Kabukimonolar genellikle açık sarı ve lacivert gibi geleneksel renkleri göz ardı ederek gösterişli kıyafetler giyer, eteklerinde kurşun ağırlıklar bulunan haori ceketler, kadife klapalar, geniş obi kemerleri ve hatta kadın kıyafetleri giyerek aksesuarlar takarlardı. Egzotizm karakteristik bir özellikti ve Avrupa giysileri, Çin şapkaları, İran halılarından yapılmış jinbaori yelekleri gibi öğeleri içeriyordu.^[3][4] Kabukimonoların saçları ve sakalları da genellikle sıra dışıydı; çeşitli şekillerde toplanır ya da uzamaya bırakılırdı. Katanaları genellikle süslü kabzalara, büyük veya kare tsuba'lara, kırmızı kınlara sahipti ve genellikle normal uzunluktan daha uzundu. Hatta bazı kabukimonolarda silah olarak son derece uzun kiseru pipoları kullanılırdı.

Kabukimono, restoranlarda ödeme yapmamak veya kasaba halkını soymak gibi şiddet içeren ve kural tanımayan davranışlarıyla biliniyordu. Çete üyelerinin sadece yeni bir kılıcı (tsujigiri) denemek için insanları kestiği vakalar ya da daha büyük ölçekli şiddet olayları kabukimonoların bulunduğu bölgelerde, özellikle Edo ve Kyoto gibi büyük şehirlerde yaygındı. Güreş, yüksek sesle şarkı söyleme ve sokaklarda dans etme ve hava karardıktan sonra çeteler arasında kavga da yaygındı. Kabukimono faaliyetlerinin en yoğun olduğu dönem Keichō dönemiydi (1596-1615), ancak bu dönemde de bakufu (şogunluk) daha katı hale geldi ve kabukimono ortadan kayboldu.^[5]

Modern yakuzanın ya Kabukimono gruplarından ya da tacizcilerine karşı savaşmak için bir araya gelen köylü gruplarından kaynaklandığı düşünülse de, diğer akademisyenler yakuza kökenlerinin bir tür özel polis olan machi yakko (町奴) kaynaklı olduğuna inanmaktadır.^[4]

• Bōsōzoku