Chronicon Paschale

Chronicon Paschale (Paskalya Günlükleri), ayrıca Chronicum Alexandrinum, Constantinopolitanum ya da Fasti Siculi olarak bilinir.

Chronicon Paschale, önceki vakainameleri izler. 600 ile 627 yılları arası, dönemin tarihçisi olarak yazar—ki bu dönem Mauricius'un son yılları, Phocas'ın hükümdarlığı ve Herakleios'un hükümdarlığının ilk on yedi yılına tekabül eder.

Diğer birçok vakainüvis gibi, bu yaygın anlatımın yazarı, anekdotları, ana şahsiyetlerin fiziksel açıklamalarını (bazen dikkatli portreler), depremler ve kuyruklu yıldızlar görüntüsü gibi olağandışı olaylarla ilgilenir ve varsayılan İncil kronolojisi ile Kilise Tarihini bağlantılar. Sempronius Asellio, Doğu Roma İmparatorluğu'nun tarihçilerinin (Historia) vakainamelerinden (Annales) ayıran kamusal çekicilik ve kompozisyon stilindeki farklılığa dikkat çekiyor.

"Chronicon Paschale", Âdem'in yaratılışından itibaren olayların kronolojik bir listesini yapmayı deneyen büyük bir derlemedir. Ana el yazması, 10. yüzyıl Codex Vaticanus græcus 1941, başında ve sonunda zarar görür ve 627'de kısa bir süre durur. Vakainame'nin özüne geçmeden önce, Hristiyan kronolojisine ve Paskalya döngüsünün hesaplanmasına ilişkin bir giriş sunulur. Rum Ortodoks Kilisesi tarafından 'Jülyen takvimi' olarak Türk hükümdarlığının sonuna kadar kullanılmaya devam eden sözde 'Bizans' ya da 'Roma' dönemi vakainameye kronolojinin temeli olarak uyarlanmıştır; buna göre 21 Mart MÖ 5507 verilen yaratılış tarihidir.^[1]

Yazar kendisini İmparator Herakleios'un çağdaşı (610-641) olarak tanımlar ve muhtemelen Konstantinopolis ekümenik patriği Sergius'un maiyetine bağlı bir din adamıydı. Çalışma muhtemelen Herakleios devrinin son on yılı boyunca yazılmıştır.

Kullanılan baş merciler: Sextus Julius Africanus; Fasti consulares; Eusebius'un Vakainame ve Kilise Tarihi; İoannis Malalas; Acta Martyrum; Kıbrıs'taki Konstantia'nın (eski Salamis) piskoposu Epiphanius'un (yüzyıl sonları) Ağırlıkları ve Ölçüler üzerine yazdığı tez.^[1]

• Matthaeus Raderus (Munih, 1615): Chronicon Alexandrinum idemque astronomicum et ecclesiasticum (editio princeps, Latince tercüme ile Yunanca metin)
• L. Dindorf (1832) in Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, with du Cange's preface and commentary
• J. P. Migne, Patrologia graeca, vol. 92.
• Ayrıca bakınız C. Wachsmuth, Einleitung in das Studien der alten Geschichte (1895)
• H. Gelzer, Sextus Julius Africanus und die byzantinische Chronographie, ii. I (1885)
• J. van der Hagen, Observationes in Heraclii imperatoris methodum paschalem (1736, but still considered indispensable)
• E. Schwarz in Pauly–Wissowa, Realencyclopädie, iii., Pt. 2 (1899)
• C. Krumbacher, Geschichte der byzantinischen Litteratur (1897).^[1]

• Chronicon Paschale 284–628 AD, translated by Michael Whitby and Mary Whitby (Liverpool: Liverpool University Press, 1989) 0-85323-096-X

Özel

Genel

•  Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Paschal Chronicle". Encyclopædia Britannica. 20 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 882. 
•  Bu madde şu anda kamu malı olan yayından metin içerir:  Herbermann, Charles, (Ed.) (1913). "Chronicon Paschale". Katolik Ansiklopedi (İngilizce). New York: Robert Appleton Company. 

• The 1615 editio princeps by Raderus at Google Books8 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Chronicon Paschale (Olympiads 112–187)31 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• 1832 Dindorf edition at Google Books: Vol.111 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Vol. 210 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

Bir Bizanslı ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Bir tarihçi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

Bir yazar ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.