nur

Osmanlı Türkçesi نور‎ (nûr) sözcüğünden devralındı, Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden gelmektedir.

• Heceleme: nur

nur (belirtme hâli nuru, çoğulu nurlar)

1. aydınlık, ışık, parıltı
2. (din) ilahî bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık

   Kuru Kadı okurken önündeki mezarın bir yeşil nurla tutuştuğunu gördü. - Ömer Seyfettin

• Eskiye itibar olsaydı bitpazarına nur yağardı

• nur topu gibi
• nur yüzlü

• Türk Dil Kurumuna göre "nur" maddesi

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

nur

1. (din) nur

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

nur

1. (din) nur

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

nur

1. (fizik) ışın, şua
2. (optik) tayf

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

nur

1. (din) nur