แห

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kreːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩯ (แห) หรือ ᩉᩕᩯ (หแร), ภาษาเขิน ᩉᩯ (แห), ภาษาลาว ແຫ (แห) หรือ ແຂ (แข), ภาษาไทลื้อ ᦶᦠ (แห), ภาษาไทดำ ꪵꪬ (แห), ภาษาไทใหญ่ ၶႄ (แข), ภาษาอาหม 𑜁𑜦𑜧 (เข), ภาษาจ้วง re, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง he

แห (คำลักษณนาม ปาก)

1. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา

• ยอ
• ลอบ
• สวิง
• อวน
• เหวี่ยงแห

แห

1. (ร้อยกรอง) ใช้เข้าคู่กับคำ ห่าง เป็น ห่างแห หรือ แหห่าง

   กระแหแหห่างชาย ดั่งสายสวาทคลาดจากสม

   (เห่เรือ)

แห

1. กุ้งกะต่อม

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง he (“ไม่เชื่อง”)

แห (คำอาการนาม ขว่ามแห)

1. เปรียว, ไม่เชื่อง

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຫ (แห), ภาษาปักษ์ใต้ แห, ภาษาเขิน ᩉᩯ (แห), ภาษาไทดำ ꪵꪬ (แห), ภาษาไทใหญ่ ႁႄ (แห)

แห (คำอาการนาม ความแห)

1. เปรียว, ไม่เชื่อง